Wij zijn de wrekers over dit alles.

Deze roman gaat over de Zuid- Afrikaanse Jacob Witbooi die zich aansluit in het leger om tegen de Nazi’s te vechten omdat er door Churchill zelfbeschikkingsrecht is beloofd aan de Afrikanen als ze meevechten in WOII. Al snel blijkt dat ook tijdens de militaire acties discriminatie en racisme algemeen goed is. De zwarte militairen mogen geen vuurwapens hanteren en worden opgeleid als kanonnier of hun wapen bestaat uit speren. Al heel snel worden Jacob en zijn vrienden in Noord -Afrika krijgsgevangen gemaakt en dan begint een reis door Europa. Vanuit Italië belanden ze uiteindelijk in Polen van waaruit ze in januari 1945 deelnemen aan de beruchte dodenmars. Ondanks de barre omstandigheden van de krijgsgevangenen blijven de raciale verschillen ook in de kampen voortduren.

In deze roman wordt heel veel verwezen naar de geschiedenis van Zuid Afrika van voor 1945 in de tijd van het Duitse kolonialisme. Door het lezen van dit verhaal is mijn nieuwsgierigheid gewekt om ook hierover meer te gaan lezen.

Er zijn best veel personages in dit boek wat nogal wat concentratie vergt bij het lezen. De karakters van de hoofdpersonages zijn niet helemaal goed uitgewerkt waardoor ze nogal vlak blijven. Door de vele gebeurtenissen en het verplaatsen van de gevangenen door heel Europa komt de geschiedenis van de krijgsgevangenen in WOII wel tot leven.

Conny Braam bezit de kracht om in een paar woorden heel veel te kunnen vertellen. Haar schrijfstijl is nogal feitelijk waardoor ik de echte emotie die dit verhaal bij me op zou moeten roepen wat gemist hebt. Hoewel er verschrikkelijke dingen gebeuren heb ik niet echt met een brok in mijn keel gezeten omdat het leek alsof ik het allemaal op afstand mee maakte in plaats van er middenin zat. Maar dat doet zeker geen afbreuk aan de inhoud van het verhaal want het racisme komt duidelijk over. Zowel tijdens als na de oorlog. En niet alleen gepleegd door de nazi's.