Lezersrecensie
Gedurfde dichtbundel, complex en soms verwarrend
"De dansvloer is van iedereen" van Maaike de Wolf is een gedichtenbundel die meteen opvalt door de aantrekkelijke omslag. De diepdonkere paarse kleur en de vrolijk gekleurde letters maken de bundel uitnodigend en sprankelend. De cover roept vragen op over de mogelijke inhoud, maar laat vooral veel ruimte voor eigen interpretatie. De titel "De dansvloer is van iedereen" voelt als een uitnodiging voor iedereen om de gedichten te lezen en te interpreteren. Het suggereert dat de bundel toegankelijk is voor een breed publiek, wat ik erg waardeer.
Mijn leeservaring met deze bundel was echter gemengd. Bij het bladeren en willekeurig lezen van de gedichten, raakte ik al wat overweldigd. Het eerste gedicht riep een gevoel van verwarring op. Toch vond ik het taalgebruik van Maaike de Wolf erg mooi, bijvoorbeeld de zin: "Op de bodem lig ik, badend in belofte."
De gedichten in deze bundel zijn modern en soms moeilijk te doorgronden. Het was wat dat betreft een uitdaging om deze bundel te lezen. Sommige gedichten raakten me wel, maar vaak waren het losse zinnen of gedachten die eruit sprongen. Hoewel ik deze moderne gedichten niet altijd begreep, bood de bundel wel momenten van herkenning en emotie, vooral bij herhaald lezen. In deze bundel vervagen de grenzen tussen proza en poëzie en ik kan dat nu meer waarderen dan voorheen. Toch vond ik de bundel soms verwarrend, maar aan de andere kant ook intrigerend. Gedichten zoals "Plek" wisten me te raken met hun beelden en taal, ondanks de moeilijkheid om de volledige betekenis te achterhalen. Bijvoorbeeld de volgende strofe, die een beeld schetst van de ik-figuur drijvend op de rivier van ...
'Straks drijf ik elke ochtend op mijn rug
zwaai naar de wolken en herzie de grond.
Een pad langs de kade komt vrij, ik voorspel
dagen van regen waarop de rivier stijgt
om wat loszit mee naar zee te voeren."
Kortom, Maaike de Wolf heeft met haar debuut "De dansvloer is van iedereen" een aantal gedurfde gedichten samengebracht in deze bundel. Van de lezer wordt geduld en vooral herlezing gevraagd. Het blijft een complexe en soms verwarrende ervaring om deze gedichten te interpreteren, maar ze bieden wel momenten van schoonheid en inzicht voor wie de moeite neemt om dieper te graven.
"
Mijn leeservaring met deze bundel was echter gemengd. Bij het bladeren en willekeurig lezen van de gedichten, raakte ik al wat overweldigd. Het eerste gedicht riep een gevoel van verwarring op. Toch vond ik het taalgebruik van Maaike de Wolf erg mooi, bijvoorbeeld de zin: "Op de bodem lig ik, badend in belofte."
De gedichten in deze bundel zijn modern en soms moeilijk te doorgronden. Het was wat dat betreft een uitdaging om deze bundel te lezen. Sommige gedichten raakten me wel, maar vaak waren het losse zinnen of gedachten die eruit sprongen. Hoewel ik deze moderne gedichten niet altijd begreep, bood de bundel wel momenten van herkenning en emotie, vooral bij herhaald lezen. In deze bundel vervagen de grenzen tussen proza en poëzie en ik kan dat nu meer waarderen dan voorheen. Toch vond ik de bundel soms verwarrend, maar aan de andere kant ook intrigerend. Gedichten zoals "Plek" wisten me te raken met hun beelden en taal, ondanks de moeilijkheid om de volledige betekenis te achterhalen. Bijvoorbeeld de volgende strofe, die een beeld schetst van de ik-figuur drijvend op de rivier van ...
'Straks drijf ik elke ochtend op mijn rug
zwaai naar de wolken en herzie de grond.
Een pad langs de kade komt vrij, ik voorspel
dagen van regen waarop de rivier stijgt
om wat loszit mee naar zee te voeren."
Kortom, Maaike de Wolf heeft met haar debuut "De dansvloer is van iedereen" een aantal gedurfde gedichten samengebracht in deze bundel. Van de lezer wordt geduld en vooral herlezing gevraagd. Het blijft een complexe en soms verwarrende ervaring om deze gedichten te interpreteren, maar ze bieden wel momenten van schoonheid en inzicht voor wie de moeite neemt om dieper te graven.
"
2
Reageer op deze recensie