Lezersrecensie
Een stormachtig goede jeugdroman!
‘Meerminnen verdrinken niet’ van Saskia Maaskant brengt het Zeeland van meer dan honderd jaar geleden dichterbij. Of beter gezegd, de wereld van het vissersdorp Bruinisse toen bijna iedereen er leefde van de mosselvisserij. Het verhaal volgt het Rotterdamse meisje Janna, dat na de dood van haar ouders bij haar oom en tante in Bruinisse gaat wonen. Samen met Janna leer je het dorp en haar bewoners zo goed kennen dat je de zeelucht bijna kunt ruiken en de smaak van mosselen op je tong voelt dansen.
Janna moet erg wennen aan een leven dat totaal anders is dan wat ze gewend was in Rotterdam. Ze rouwt om het verlies van haar ouders en tegelijkertijd moet ze haar draai vinden tussen onbekenden. Met haar oom, opa en buurjongen klikt het al snel goed, maar contact maken met haar tante blijft moeilijk. Ondertussen beleeft Janna spannende avonturen: zo gaat ze als verstekeling mee naar Antwerpen op de mosselschuit van haar oom en probeert ze te leren zwemmen met nogal nare gevolgen.
In Janna’s verhaal heeft Saskia Maaskant de geschiedenis van Bruinisse verwerkt. Door haar ogen zien we hoe het mosseldorp er toen uitzag en leren we en passant het nodige over vissersschuiten en hoe je mosselen klaarmaakt. Hiervoor heeft de schrijfster uitgebreid geput uit historische bronnen en archieven. Ze doet dat op een heel natuurlijke wijze: de historische feiten en gebeurtenissen verrijken Janna’s verhaal zonder de overhand te krijgen.
Het hoogtepunt van het verhaal is natuurlijk de vergeten stormramp van 1910. Die verschrikkelijke storm stuwt het verhaal op tot grote hoogte. Als lezer zie je de donkere wolken aan komen rollen, je voelt hoe de stormvlagen aan je kleren rukken en je treurt mee met de vissers die machteloos moeten toekijken hoe hun schepen vergaan in de woeste golven. Heel knap hoe de schrijfster deze ramp zo beeldend heeft beschreven dat het is alsof we er zelf bij zijn. Wie dit boek heeft gelezen, zal deze stormramp nooit meer vergeten.
'Meerminnen verdrinken niet' laat je achter met een zilte smaak op je tong en het gevoel dat je een storm hebt doorstaan.
Janna moet erg wennen aan een leven dat totaal anders is dan wat ze gewend was in Rotterdam. Ze rouwt om het verlies van haar ouders en tegelijkertijd moet ze haar draai vinden tussen onbekenden. Met haar oom, opa en buurjongen klikt het al snel goed, maar contact maken met haar tante blijft moeilijk. Ondertussen beleeft Janna spannende avonturen: zo gaat ze als verstekeling mee naar Antwerpen op de mosselschuit van haar oom en probeert ze te leren zwemmen met nogal nare gevolgen.
In Janna’s verhaal heeft Saskia Maaskant de geschiedenis van Bruinisse verwerkt. Door haar ogen zien we hoe het mosseldorp er toen uitzag en leren we en passant het nodige over vissersschuiten en hoe je mosselen klaarmaakt. Hiervoor heeft de schrijfster uitgebreid geput uit historische bronnen en archieven. Ze doet dat op een heel natuurlijke wijze: de historische feiten en gebeurtenissen verrijken Janna’s verhaal zonder de overhand te krijgen.
Het hoogtepunt van het verhaal is natuurlijk de vergeten stormramp van 1910. Die verschrikkelijke storm stuwt het verhaal op tot grote hoogte. Als lezer zie je de donkere wolken aan komen rollen, je voelt hoe de stormvlagen aan je kleren rukken en je treurt mee met de vissers die machteloos moeten toekijken hoe hun schepen vergaan in de woeste golven. Heel knap hoe de schrijfster deze ramp zo beeldend heeft beschreven dat het is alsof we er zelf bij zijn. Wie dit boek heeft gelezen, zal deze stormramp nooit meer vergeten.
'Meerminnen verdrinken niet' laat je achter met een zilte smaak op je tong en het gevoel dat je een storm hebt doorstaan.
1
Reageer op deze recensie
