Zoektocht naar liefde en verbinding

In Tranen van een feniks beschrijft Ema Sindelarova het enerverende leven van Ema. Een Tsjechische vrouw, die jong trouwt en haar eerste dochter krijgt. Het huwelijk strandt al snel, ze wil weg van huis en komt in contact met Kees, een Nederlander. Ze trouwt ook met hem, ze gaan in Katendrecht in Rotterdam wonen en krijgen een zoon. Kees heeft gelogen, hij blijkt een geweldige loser te zijn. Emma staat er helemaal alleen voor, maar geeft niet op. Ze leert Nederlands, verdient wat geld en ontmoet Dick een maatschappelijk werker die verliefd op haar wordt. Hij is veel ouder, maar goed voor Emma en haar kinderen.
Na een paar jaar dient de volgende man zich aan, de veel jongere Stefan. Met hem krijgt ze nog een zoon. Ondertussen is ze gepokt en gemazeld door het leven vol teleurstellingen en de liefde, of vooral het gebrek eraan. Ze zoekt naar verbinding, troost, een arm om haar heen, maar ze trekt keer op keer de verkeerde mannen aan en wordt verliefd op de losers, die uiteindelijk niet tegen haar op kunnen. Een feniks is een fabeldier uit de Griekse mythologie, een mooie metafoor, voor Emma, die heel wat tranen vergiet. Ze is mentaal sterk, intelligent en een doordouwer en durft haar kwetsbaarheid te tonen.

Bas is haar vijfde partner. Hij heeft kinderen uit een eerdere relatie, maar de klik die ze samen hebben, tango dansen, samen zingen, in de bergen wandelen en lekker eten en drinken, is sterker dan de krenkende ruzies. Op het moment van schrijven (2016) zijn ze al een paar jaar samen met de steeds weer prangende vraag, blijft ze bij hem. Ze dromen van een leven in Spanje, maar zover komt het niet in dit boek. Wel gaan ze samen in therapie.

In Tranen van een feniks groeit Emma van een naïeve, goedgelovige jonge vrouw naar een daadkrachtige vrouw met sterke meningen, een vrijgevochten moeder van drie kinderen en een minnares, waar veel mannen blij mee zouden mogen zijn. Ze onderwerpt zich aan een zelfonderzoek en deelt dat openhartig met haar lezer. Hoeveel vrouwen zullen hier niet ook veel in herkennen? Het is een autobiografisch verhaal, een zoektocht naar liefde en troost, vriendschap en respect.

Tranen van een feniks is opgebouwd uit korte hoofdstukken en zit logisch in elkaar met leuke humor en grappige metaforen. Bewonderenswaardig is dat Ema Sindelarova het niet in haar moerstaal maar in het Nederlands heeft geschreven. Ze beheerst de taal goed, ze schrijft vlot en met zelfspot. Daarom is het wel erg jammer dat er nog veel fouten instaan.