Lezersrecensie
Ontluikende liefde
Met Blijf niet omzien voegt Marleen Schmitz weer een nieuw lekker verhaal aan haar oeuvre toe. Niet spannend, geen grote conflicten, maar het is fijn om even te bivakkeren in de gewone levens van gewone mensen. Rick en Ellen zijn haar protagonisten. Rick zit bij de vrijwillige brandweer, maar als hij tijdens zijn dienst getuige is van een ernstig ongeval, dat hem persoonlijk raakt, ziet hij het even niet meer zitten. Hij moet een poosje afstand nemen van Amsterdam en de plaats van het ongeluk waar hij dagelijks langsfietst. Na overleg met zijn vriendin Jackie, besluiten hij tijdelijk elders te gaan wonen. Hij vindt een flatje in een dorp in Zuid-Limburg en een baan als tekenleraar. Zijn trauma is hij niet meteen kwijt, daar heeft hij meer hulp bij nodig, maar hij heeft het naar zijn zin in het landelijke dorp, hij meldt zich aan bij de plaatselijke brandweer en burgert een beetje in.
Ellen werkt bij de gemeente, haar vader is hoofdcommandant bij de brandweer. Na een ongeluk moet hij lang revalideren en opnieuw leren lopen. Ellen zegt haar baan op en gaat weer thuis wonen om voor haar vader te zorgen, wanneer haar moeder werkt. Dat is een opgave en zorgt voor de nodige stress en irritatie, maar toch doet ze het graag.
Rick ontmoet Ellens vader en ze delen hun liefde voor de brandweer. Vanzelfsprekend leert hij ook Ellen kennen en ze raken bevriend, maar daar blijft het bij. Ricks beste vriend Olaf komt een weekendje naar Limburg, samen met Ricks vriendin Jackie. Toevallig komen ze ook Ellen tegen en Olaf en Ellen vinden elkaar meteen leuk. Maar is hij de juiste man voor Ellen? En overleeft de relatie van Rick en Jackie de afstand Amsterdam-Zuid-Limburg wel, of staan er andere gevoelens op het spel?
Marleen Schmitz is er goed in om menselijke dilemma’s te beschrijven. Ze houdt het klein, maar de gevoelens zijn herkenbaar. Daarnaast weeft ze boodschapjes als ‘neem een boodschappentas mee naar de supermarkt, er is al genoeg plastic in de wereld’; een vader die wat rolbevestigend denkt, wordt terechtgewezen door zijn dochter en twee verschillende sokken versterken het imago van een kunstenaar. Dat Rick een dier in nood redt is heel normaal, evenals dat hij de plaatselijke kroegbaas die zichzelf in de nesten heeft gewerkt uit de brand helpt. Iedereen is sympathiek in dit verhaal, maar allemaal zijn ze totaal anders qua karakter en dat maakt Blijf niet omzien een menselijk verhaal. Heerlijk voor een regenachtig weekend.
Ellen werkt bij de gemeente, haar vader is hoofdcommandant bij de brandweer. Na een ongeluk moet hij lang revalideren en opnieuw leren lopen. Ellen zegt haar baan op en gaat weer thuis wonen om voor haar vader te zorgen, wanneer haar moeder werkt. Dat is een opgave en zorgt voor de nodige stress en irritatie, maar toch doet ze het graag.
Rick ontmoet Ellens vader en ze delen hun liefde voor de brandweer. Vanzelfsprekend leert hij ook Ellen kennen en ze raken bevriend, maar daar blijft het bij. Ricks beste vriend Olaf komt een weekendje naar Limburg, samen met Ricks vriendin Jackie. Toevallig komen ze ook Ellen tegen en Olaf en Ellen vinden elkaar meteen leuk. Maar is hij de juiste man voor Ellen? En overleeft de relatie van Rick en Jackie de afstand Amsterdam-Zuid-Limburg wel, of staan er andere gevoelens op het spel?
Marleen Schmitz is er goed in om menselijke dilemma’s te beschrijven. Ze houdt het klein, maar de gevoelens zijn herkenbaar. Daarnaast weeft ze boodschapjes als ‘neem een boodschappentas mee naar de supermarkt, er is al genoeg plastic in de wereld’; een vader die wat rolbevestigend denkt, wordt terechtgewezen door zijn dochter en twee verschillende sokken versterken het imago van een kunstenaar. Dat Rick een dier in nood redt is heel normaal, evenals dat hij de plaatselijke kroegbaas die zichzelf in de nesten heeft gewerkt uit de brand helpt. Iedereen is sympathiek in dit verhaal, maar allemaal zijn ze totaal anders qua karakter en dat maakt Blijf niet omzien een menselijk verhaal. Heerlijk voor een regenachtig weekend.
1
Reageer op deze recensie