een vlotte historische roman

Schilderslief was het eerste boek van Simone van der Vlugt dat ik las en helaas ook het laatste. Ik verwachtte er veel van, ze heeft grote bekendheid en veel fans, begrijpelijk want het verhaal leest prima. De gedegen research die Van der Vlugt heeft gedaan is bewonderenswaardig, al is dat ook logisch voor een auteur van historische romans. Slim om in het Rembrandtjaar een roman uit te geven over Geertje Dircx, over wie weinig bekend was. Het verhaal geeft zeer zeker inzicht in de 17e eeuw en het wel en wee rond Rembrandt, al is het vooral fictie. Er was weinig bekend over deze droogmin, die was aangenomen als kindermeisje van Titus en in Rembrandts bed belandde.

Wat vond ik ervan? Het verhaal wordt rechttoe rechtaan verteld vanuit het ik-perspectief van Geertje Dircx, het schilderslief van Rembrandt uit de titel. Omdat je in haar belevingswereld zit, is het jammer dat Rembrandt en misschien ook Titus onderbelicht blijven. Ik miste mooie zinnen en ik miste meer over zijn schilderen en de ontwikkeling van Titus. Misschien was Geertje niet zo’n boeiend personage om haar een ik-perspectief te geven.

Het verhaal is geen dagboek, maar meer een verslag achteraf. Emoties, zoals ontroering, verdriet, woede, verbijstering en jaloezie worden allemaal verteld, ik voel ze niet. Geertje babbelt. Pas halverwege, als Rembrandt Geertje buiten de deur zet, komt er wat conflict en leest het verhaal vlot uit. Jammer vind ik ook dat je vanaf het begin weet wat Geertje’s lot is. Het spinhuis. Dat wordt in hoofdstuk één meteen duidelijk en neemt tijdens het lezen alle verdere spanning weg.