Negendoder: wat een boek, wat een spanning, wat een boek!!

Als Emma het dossier van de 'mummiemoordenaar' op haar bureau ziet liggen, is ze stiekem erg blij. Ze had erop gewacht en gehoopt met deze zaak bezig te mogen.
De zaak: Midden in Berlijn hangen in een bouwsteiger drie lijken, van top tot teen ingepakt in ducttape. Iedereen staat voor een raadsel, de slachtoffers hebben niets met elkaar gemeen en er zijn geen sporen of wat dan ook achter gelaten, de politie heeft niks om mee aan de slag te gaan. Behalve de profilers, die kunnen misschien nog iets betekenen, meer als laatste wanhoopspoging dan dat ze er echt vertrouwen in hebben. Maar dat weerhoudt Emma er niet van om, letterlijk als een dolle soms, de zaak op zich te nemen.
Als geen ander kan ze zich verplaatsen in de geest van seriemoordenaars, ze lijkt ze zelfs beter te snappen dan de ‘gewone’ mensen om haar heen, want die communicatie verloopt vaak maar stroefjes. De reden hiervoor ligt in Emma’s eigen verdrietige en nare trauma’s uit het verleden, waar ze nog steeds ook obsessief mee bezig is. Obsessief is een woord wat sowieso goed bij Emma past, want ze bijt zich ook op het obsessieve af vast in de zaak, vastbesloten hem op te lossen, blind voor welke gevolgen dan ook.
Wat volgt is een gruwelijke race tegen de klok, een gevecht tegen het kwaad, tegen het verleden en heden, mannen en vrouwen, maar eigenlijk ook vooral tegen zichzelf.

Mijn mening:
Pffff wat een boek schrijf ik nog maar eens, want dat was eigenlijk het enige wat er door me heenging toen ik hem dichtsloeg. Wat een ongelooflijk goed boek! Zooo spannend, zooo goed in elkaar zittend, zulke boeiende en geloofwaardige personages. En, dat zie je ook niet vaak, het boek blijft echt tot de laatste pagina zenuwslopend spannend.
Gruwelijk is het ook, ik ben veel gewend qua thrillers maar hierbij draaide mijn maag zich af en toe bijna even om. Toch was het niet overbodig gruwelijk, het droeg bij aan de spanning van het boek.
De gevoelswereld van Emma wordt door het boek heen en zeker op bepaalde cruciale momenten op het briljante af beschreven, zo goed dat je er zelf naar van wordt eigenlijk. Ik voelde in het begin van het boek weinig sympathie voor Emma, maar gaandeweg veranderde dat wel, ook al heb ik haar nog niet helemaal in m’n hart gesloten. Ik hoop dan ook zo dat er een vervolg komt waarin ik dat misschien wel zal doen.
Het boek is geen moment saai of rustig. Omdat het vanuit het oogpunt van profilers geschreven wordt, worden er telkens allerlei situaties en mogelijkheden over de dader en de moorden geschetst, en je denkt daar echt in mee, ik in ieder geval wel. Ze brainstormen tot ze op een bepaald punt komen waar ze mee verder kunnen, en al die suggesties en mogelijkheden, het proberen te kruipen in de geest van de moordenaar, maakten het voor mij extra spannend.

Ik heb gewoon eigenlijk geen commentaar, dit boek staat bij mij in de top drie van beste thrillers van dit jaar. Als ik dan iets moet noemen is het dat ik in het begin wat moest wennen aan de korte, niet vol uitgeschreven zinnen, alsof het notities waren. Maar dat ging om Emma’s denkwereld en dan klopt dat eigenlijk ook wel weer. Dus nee, dit boek was gewoon echt goed en minimaal 5***** waard, ik had er graag nog 1 of 2 meer gegeven, fantastisch gewoon!