Achter gesloten deuren: De ophef niet waard in mijn ogen.

Namens Libelle leest was ik een van de gelukkigen die het boek ‘Achter gesloten deuren’ kreeg en er een recensie over mocht schrijven.

Het boek gaat over Jack en Grace, een ogenschijnlijk perfect echtpaar. Ze lijken alles te hebben wat iedereen zou willen, elkaars grote liefde te zijn en stralen een en al geluk uit. Altijd zijn ze samen, alles delen ze, en daar begint de schoen al wat te wringen. Want waarom moet Jack, zelfs bij afspraken die Grace met haar vriendinnen maakt, zijn? En waarom is Grace nooit telefonisch bereikbaar? En waarom lijkt hun huis als je goed kijkt op een fort met tralies en hekken?

Dit is ongeveer het uitgangspunt van het boek, op zich wel een origineel uitgangspunt. Eigenlijk lees je het hele boek door een gruwelijk kat en muis spel, waarvan je je haast niet kunt voorstellen dat dit echt zou kunnen gebeuren. Toch weten we allemaal dat er hele rare, nare en heftige dingen gebeuren op deze wereld en zou dit verhaal in principe ook in de krant kunnen staan, net zoals bv die vreselijke Dutroux, al is het verhaal zeker niet gelijk, maar de gruwelijkheid en bizarheid wel.

Het verhaal kruipt, zeker in het begin, redelijk onder je huid. Maar ongeveer halverwege het boek begon ik me ook te storen aan de situatie en de herhaling van facetten. Het personage Jack vond ik eigenlijk wat ongeloofwaardig, niet omdat hij zo’n vreselijk mens is, maar meer omdat hij elke keer alles voor leek te zijn en omdat zijn karakterverandering mij iets te groot overkwam. De ontknoping komt uiteindelijk eigenlijk uit het niets en ook dat vond ik wat ongeloofwaardig, vooral Jacks rol hierin ook weer.

Is de enorme ophef rondom dit boek in mijn ogen terecht? Tja, ik vind het lastig. Het was grotendeels best een spannend boek, leuke originele invalshoek, BA Paris heeft een vlotte schrijfstijl.. Maar toch, die schrijfstijl valt weg doordat het steeds maar een herhaling is, wat het langdradig maakte. Het boek had of meer verhaallijnen moeten hebben of in mijn ogen wel 50 pagina’s korter mogen zijn. Zoals gezegd vond ik daarnaast sommige dingen echt ongeloofwaardig.
Mijn antwoord op bovenstaande vraag is dan ook nee, het is de hype niet helemaal waard. Maar het is wel een redelijk vermakelijke thriller waarvan ik ook niet het gevoel heb de uren echt te hebben verspild door het te lezen. 'Wel leuk' zegt denk ik genoeg.
Daarom geef ik het boek 2.5*