De therapeut die zelf therapie nodig heeft

Het debuut van H. Flood verteld het verhaal van therapeut Sara. Haar man Sigurd, werkende als architect, gaat een weekendje weg met de maten. Na haar sessies met haar cliënten, hoort ze een voicemail bericht af van Sigurd met de boodschap dat hij is aangekomen op bestemming. Einde van de dag krijgt ze een telefoontje van één van de maten van Sigurd met de vraag waar hij blijft, dat hij nooit is aangekomen. Helaas verteld de samenvatting op de ‘achterkant’ van het boek al wat er met Sigurd is gebeurd. Deze spoiler in de samenvatting vond ik gelijk de plank al misslaan. Ik had graag even in de mysterie willen zitten over waar Sigurd is.

Het gehele verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Sara. In het begin is het behoorlijk doorworstelen. De schrijfster heeft gekozen voor erg lange hoofdstukken, een afwisseling van korte en hele lange zinnen en hele uitgebreide passages. Vooral de eerste hoofdstukken zij behoorlijk langdradig. En was het niet voor de leesclub, had ik waarschijnlijk niet de moeite gedaan om er doorheen te worstelen. Gelukkig werd het geworsteld beloond, want gaande het verhaal kwam de diepgang in het verhaal. Sara haar gedachtes en gevoelens werden zeer gedetailleerd omschreven, maar zodoende kwam ik ook volledig in haar hoofd en kon haar angst en haar gevoel van onbegrip en wantrouwen meevoelen.

De opbouw die H. Flood gekozen heeft, is bijzonder te noemen. Ik mag graag boeken thrillers lezen die gelijk in de eerste hoofdstukken staan als een huis. Waarin je gelijk meegezogen wordt en pas daarna de diepgang in gaan. Maar bij Flood lijkt het tegenovergestelde juist waar. Bij haar komt de snelheid pas op het eind en juist dan zou ik persoonlijk de voorkeur geven dat dit wat langzamer kon. Is deze opbouw dan gelijk een afbreuk? Nee dat totaal niet, maar het is wel een enorme knop om voor lezers zoals ik die vaak de start van het boek op een presenteerblaadje krijgen.

Andere personages krijgen weinig tot geen diepgang. Je ziet ze alleen door de ogen van Sara. Alles wordt uitgebreid omschreven, waardoor je het idee hebt dat er weinig hints zijn. Maar achteraf in het boek, had je een paar dingen kunnen onderscheiden. Het boek is in zijn geheel naar mijn mening niet echt een thriller, maar je ziet de hoofdpersoon de grip op haar gedachten en gevoelens verliezen. De enige spanning zit in het eind. Het plot is zeker verrassend en had naar mening juist meer aandacht mogen krijgen.

Al met al een prima debuut. Ik ben zeker nieuwsgierig naar haar volgende boek. Vooral om erachter te komen of zij opnieuw uit haar vak als therapeut zou gaan schrijven en ook weer voor deze verhaal opbouw zou kiezen.