Lezersrecensie
Het zijn niet altijd de modepopjes...
In zeven zeer diverse verhalen komt Haruki Murakami telkens tot dezelfde conclusie: “Op een dag word je opeens mannen zonder vrouw.” Zeven indrukwekkende, stilistisch zeer geslaagde verhalen tonen je zeven levens van zeven mannen die allemaal op hun eigen manier kennis hebben gemaakt met een belangrijk thema: de liefde. Allemaal mannen zonder vrouw. Mannen zonder vrouw, de nieuwe verhalenbundel van Murakami, valt op vanwege de diversiteit en de gelijkheid. Murakami maakt opnieuw indruk.
Op het oog zeven diverse verhalen vertonen opvallende gelijkheid: elk verhaal wordt vanuit een man verteld en Murakami maakt elke vrouw ‘gewoon’. Niet de zeer prachtige vrouwen, met modelachtige trekken domineren het verhaal, maar de gewone, alledaagse – wellicht soms zelfs niet-knappe – vrouwen lijken voor de protagonisten de bron van wellust, verlangen, pijn en verdriet. Niet zelden kiest Murakami daarbij de venijnige kant van de liefde: bijna elke vrouw gaat vreemd, elke keer lijkt het man een slachtoffer, met alle gevolgen van dien.
Deze kant van de liefde beschrijven geeft Murakami de mogelijkheid zeer diverse verhalen te vertellen. Waar Kafuku in Drive my car op zoek gaat naar een van de minnaars van zijn vrouw, krijgt Tanumura in Yesterday de opdracht met de vriendin van zijn beste vriend uit te gaan, in een onafhankelijk orgaan beschrijft een soort ‘externe’ ik-verteller het leven van dokter Tokai; de man die bezwijkt aan liefde en in Samsa verliefd ontdekt de wereldvreemde Samsa wat het leven en de liefde inhoudt. Niet zelden verkiest Murakami de treurige kant van de liefde: mannen verdwijnen of bezwijken door liefdespad dat ze gekozen hebben.
Mannen zonder vrouw valt niet alleen op qua diversiteit binnen het allesomvattende thema ‘liefde’. Murakami zet het gekozen perspectief in om de lezer naar zich toe te trekken of van zich af te duwen. Waar diverse verhalen als Kino of Samsa verliefd door het hij/zij-perspectief de kans bieden objectief als buitenstaander te oordelen, ontneemt Murakami je die kans bij verhalen als Mannen zonder vrouw. Het emotioneel sterkere ik-perspectief haalt het verhaal naar de lezer toe en je wordt medespeler.
Ook de aard van de verhalen boeit. Met Mannen zonder vrouw emotioneert Murakami, terwijl hij met Een onafhankelijk orgaan, het verhaal waarin dokter Tokai zichzelf uithongert, shockeert. Waar het ene verhaal normbehoudend is, breekt de schrijver in andere verhalen met de norm en brengt hij wereldvreemde personages ten tonele, met wie hij ons een kritische blik op de samenleving gunt. Het verhaal Mannen zonder vrouw, dat dezelfde titel draagt als het boek, concludeert. Murakami geeft de protagonist de kans de levens te overzien, te beoordelen en op zijn beurt af te sluiten. Daarmee komt langzaam de essentie van Murakami’s bundel naar voren: “Dat betekent het om een vrouw te verliezen. En soms betekent het verliezen van één vrouw dat je alle vrouwen verliest. Op zo’n manier worden we mannen zonder vrouw.”
Met Mannen zonder vrouw boeit Murakami van begin tot eind. Hij shockeert, emotioneert, verrast en behoudt.
Op het oog zeven diverse verhalen vertonen opvallende gelijkheid: elk verhaal wordt vanuit een man verteld en Murakami maakt elke vrouw ‘gewoon’. Niet de zeer prachtige vrouwen, met modelachtige trekken domineren het verhaal, maar de gewone, alledaagse – wellicht soms zelfs niet-knappe – vrouwen lijken voor de protagonisten de bron van wellust, verlangen, pijn en verdriet. Niet zelden kiest Murakami daarbij de venijnige kant van de liefde: bijna elke vrouw gaat vreemd, elke keer lijkt het man een slachtoffer, met alle gevolgen van dien.
Deze kant van de liefde beschrijven geeft Murakami de mogelijkheid zeer diverse verhalen te vertellen. Waar Kafuku in Drive my car op zoek gaat naar een van de minnaars van zijn vrouw, krijgt Tanumura in Yesterday de opdracht met de vriendin van zijn beste vriend uit te gaan, in een onafhankelijk orgaan beschrijft een soort ‘externe’ ik-verteller het leven van dokter Tokai; de man die bezwijkt aan liefde en in Samsa verliefd ontdekt de wereldvreemde Samsa wat het leven en de liefde inhoudt. Niet zelden verkiest Murakami de treurige kant van de liefde: mannen verdwijnen of bezwijken door liefdespad dat ze gekozen hebben.
Mannen zonder vrouw valt niet alleen op qua diversiteit binnen het allesomvattende thema ‘liefde’. Murakami zet het gekozen perspectief in om de lezer naar zich toe te trekken of van zich af te duwen. Waar diverse verhalen als Kino of Samsa verliefd door het hij/zij-perspectief de kans bieden objectief als buitenstaander te oordelen, ontneemt Murakami je die kans bij verhalen als Mannen zonder vrouw. Het emotioneel sterkere ik-perspectief haalt het verhaal naar de lezer toe en je wordt medespeler.
Ook de aard van de verhalen boeit. Met Mannen zonder vrouw emotioneert Murakami, terwijl hij met Een onafhankelijk orgaan, het verhaal waarin dokter Tokai zichzelf uithongert, shockeert. Waar het ene verhaal normbehoudend is, breekt de schrijver in andere verhalen met de norm en brengt hij wereldvreemde personages ten tonele, met wie hij ons een kritische blik op de samenleving gunt. Het verhaal Mannen zonder vrouw, dat dezelfde titel draagt als het boek, concludeert. Murakami geeft de protagonist de kans de levens te overzien, te beoordelen en op zijn beurt af te sluiten. Daarmee komt langzaam de essentie van Murakami’s bundel naar voren: “Dat betekent het om een vrouw te verliezen. En soms betekent het verliezen van één vrouw dat je alle vrouwen verliest. Op zo’n manier worden we mannen zonder vrouw.”
Met Mannen zonder vrouw boeit Murakami van begin tot eind. Hij shockeert, emotioneert, verrast en behoudt.
1
Reageer op deze recensie
