Opnieuw 7 dagen verbittering, angst, pijn en verdriet

Let op: deze recensie kan spoilers bevatten voor het eerste deel, Cel 7

Na Cel 7 dendert Kerry Drewery door. Met Dag 7 ontwikkelt zich een nieuw hoofdstuk in het leven van Martha en Isaac. Opnieuw moet de lezer zeven dagen door. En ook nu weer blijkt het concept te werken. Bovendien doet Dag 7 (vertaald door Selma Soester), met alle gebeurtenissen in de VS, er meer toe dan ooit.

Cel 7 eindigde met de vrijlating van Martha. Isaac heeft een bekentenis afgelegd en wordt in cel 1 geplaatst. Hij zal het pad dat Martha eerder bewandelde moeten bewandelen, in de hoop dat op de zevende dag ‘onschuldig’ gestemd zal worden. Martha komt ondertussen bij Eve, Max en Cicero terecht. Lang kan ze niet genieten van haar vrijheid, want vanaf het eerste moment staat alles in het teken Isaac vrij te pleiten. Ondertussen wordt ook Martha nog steeds gezocht, om maar te voorkomen dat er onrust ontstaat over het rechtssysteem zoals het nu is. In die zoektocht loopt niet alleen Martha gevaar. Iedereen die met haar in aanraking komt, dreigt de vrijheid te verliezen.

Dag 7 gaat verder waar Cel 7 afsloot; spannend, intrigerend en tegelijkertijd walgelijk. Drewery bouwt voort op de in Cel 7 geopperde ethische kwesties en gaat daarbij nog een stap verder. Niet alleen mag er nu gestemd worden over het lot van mensen die ter door veroordeeld kunnen worden, ook mensen die lagere straffen te wachten staan worden voor de ‘jury’ geplaatst. Wie genoeg geld betaalt, heeft de meeste macht en mensen die een tegengeluid willen laten horen wordt de mond gesnoerd; wat nou gerechtigheid? Wederom worden vraagtekens geplaatst bij de menselijkheid van het systeem (getuige de gruwelijke behandeling van Isaac), en meer nog dan in Cel 7 wordt het gevaar van sensatiezucht glashelder. Met de komst van tweede presentator Joshua (in deel één zagen we de harteloze Kristina al voorbij komen) wordt ook de macht van de programmamakers achter de schermen duidelijk. Op die manier werkt Drewery steeds openlijker een discussie in de hand.

Ook de plotontwikkelingen wijzen in de richting van die discussie, getuige de relletjes en de ‘bellers’ in de programma’s. De tegenstelling tussen de mensen vóór het systeem en de mensen tégen wordt steeds groter, iets wat onherroepelijk zal zorgen voor problemen. Drewery hoeft alleen maar te zorgen voor het juiste podium.

Net als in Cel 7 slaagt ook nu de manier waarop de auteur het verhaal opgetekend heeft. Drewery speelt wederom met de verschillende perspectieven en slingert de lezer heen en weer tussen verschillende medespelers. Martha krijgt natuurlijk haar stem, en Isaac – helaas in mindere mate – ook. Passages die situaties op locaties beschrijven, of duidelijk maken hoe de programma’s Drukken voor gerechtigheid of Dood is gerechtigheid vormgegeven worden.

Enig verschil is de voorkennis van de lezer. Waar je in deel één op zoek was naar het antwoord op de vraag ‘is Martha schuldig’, ben je nu zelf ook op zoek naar gerechtigheid: Isaac zit in de gevangenis, maar hij verdient overduidelijk niet de doodstraf. Je voelt de onrechtvaardigheid van het systeem en de mate waarin Martha druk ervaart. Bovendien voel je, meer nog dan Martha doordat je als lezer vanuit verschillende perspectieven kan kijken, de urgentie van de situatie.

De sterke plot, de zorgvuldig opgebouwde weg naar de climax en de uitgebreid uitgewerkte thematiek maken opnieuw dat je als lezer vanaf de eerste letters niet uit het verhaal weg te slaan bent.