De Vier van Bayview maken een doorstart; maar dan anders

‘Het contact met de volgende speler is gelegd. Tik-tak.’ Na de Vier van Bayview lijkt het even rustig in en rondom dé roddelschool van Amerika. Met Eerlijk duurt het langst maakt Karen M. McManus daar een einde aan. Een nieuwe generatie, de nieuwe vijfdejaars, is opgestaan. De roddelapp ‘About that’ lijkt zowaar een tweede leven te krijgen, hetzij in een andere vorm. Gruwelijker? Zeker!    

In Eerlijk duurt het langst kijk je met drie personages mee: Knox, Maeve en Phoebe. Alle drie zijn ze vijfdejaars op Bayview High en alle hebben de problemen rondom Simon en zijn app meegemaakt. Na het drama en de ontmaskering van de dader lijkt het even rustig op de school. Helaas verandert een nieuwe app alles. Opnieuw worden de leerlingen van de school geconfronteerd met een roddelaar. Elke keer krijgt één leerling de kans te kiezen: 'Truth or Dare'. Binnen één dag moet een opdracht aanvaard en uitgevoerd worden. Gebeurt dat niet, dan verspreidt de maker van het bericht een gruwelijke roddel over de leerling. Phoebe is de eerste die geconfronteerd wordt met de gruwelen van deze bedenker. Na haar volgen er echter meer.    

Ook in deze YA-thriller beroept McManus zich op eerder gebruikte thema’s, zoals de impact van roddels en de gevaren van sociale media. Hier voegt ze geijkte onderwerpen als relaties, jaloezie, vriendschappen en veelbesproken thema’s zoals kanker, alcoholmisbruik en overleden ouders aan toe om zo een vol en aantrekkelijk plot te maken.    

Op het eerste gezicht lukt dit heel aardig. Het verhaal sluit aan op Een van ons liegt en in de eerste hoofdstukken krijgt de lezer tussen neus en lippen door een korte samenvatting van de plot uit het eerdere boek. Het verhaaltempo ligt in het eerste deel van het boek niet heel hoog, waardoor je als lezer de kans krijgt te wennen aan de drie hoofdpersonages van het verhaal en de versnippering uit het eerste boek minder aan de orde is. Een beetje dan. Het motorisch moment van het verhaal – de start van de nieuwe roddelgroep – komt te snel, waardoor nog niet alle personages écht hebben kunnen spreken. Acuut plaatst McManus de drie personages daarmee verder van de lezer af.    

Gedurende de ontwikkeling van de plot valt op dat McManus haar best doet mysterie aan te brengen in het geheel. In het eerste deel is al snel duidelijk dat wederom een leerling van de school het leven heeft moeten laten, maar nog niet duidelijk is wie dat is of wat er is gebeurd. Open plekken, die op de juiste plaats ingezet worden, en sprongen in de tijd dragen hier succesvol aan bij.    

In het tweede deel ligt het tempo plotseling veel hoger. Snel ontstaat een whodunnit waarbij je het liefst even op de rem zou trappen. De gebeurtenissen volgen elkaar in een razend tempo op, waardoor de focus op problematiek zoals kanker en alcoholmisbruik verwatert. Bovendien neemt het gehalte toevalligheden in het verhaal exponentieel toe, leidend naar een net zo toevallige oplossing.    

Waar in het eerste boek over Bayview High de thematiek niet tot haar recht kwam omdat er simpelweg te veel onderwerpen besproken werden, is het racetempo in het tweede deel nu het probleem. Wederom wordt de thriller daardoor ietwat oppervlakkig. Wel zijn de personages, anders dan in het eerste deel, unieker. Ook in Eerlijk duurt het langst treffen we stereotypen, maar het zijn er minder. Knox, Phoebe en Maeve krijgen allen meer ruimte dan de Vier van Bayview in Eén van ons liegt en komen iets meer van het papier af.    

Al met al is de thrillerzoeker bij McManus met deze thriller wel aan het juiste adres: ‘Wrok koesteren is als vergif drinken en wachten tot de ander sterft.’ Het verhaal is zeker spannend, bevat een goede hoeveelheid mysterie, heeft een sterke opbouw naar een toevallige climax op de juiste plaats in het verhaal en nodigt zeker uit tot verder lezen.