Wees wijs, verstandig en laat niemand alleen

In augustus 2018 wordt het eiland Lombok getroffen door een zware aardbeving. Andere eilanden in de omgeving hebben ook schade en verschillende mensen laten het leven. Marlies Slegers was in die tijd op Bali, om onderzoek te doen voor haar nieuwe spannende backpackboek. Backpack kreeg op slag een extra spanningselement: niet zomaar een spannend backpackverhaal vormde de basis voor het boek; ook de aardbeving met het tsunami-alarm kreeg een rol.    

In Backpack volgt de lezer grofweg twee personages: Joos en Rainier. Joos is een vrij succesvolle jongere die besluit voor de start van haar nieuwe studie in haar eentje te gaan backpacken in Azië. Ze is even helemaal klaar met ‘thuis’, waar haar vader haar, haar moeder en broertje in de steek liet. Rainier is, op zijn manier, ook even klaar met het ‘thuiszijn’. Zijn moeder is overleden en hij heeft een tijd lang zijn heil gezocht in een leven vol drugs. Een backpackreis naar Azië moet hem weer op het rechte pad helpen. De twee ontmoeten elkaar in het vliegtuig naar Azië en besluiten de eerste dagen samen door te brengen.    

Vervolgens ontstaat een spannend, maar toch wel hapsnap-backpackverhaal. Slegers vergeet te focussen en beschrijft in flarden hoe het leven van de jongeren eruitziet: drank, liefdes, ontmoetingen met andere backpackers en problematiek. Veel problematiek. Lange tijd lijkt er voornamelijk aandacht te zijn voor drank, feesten, gezinsproblematiek, drugsproblematiek en lastige, en tevens zeer vaak beschreven, familiegeschiedenissen. Een écht backpackboek wordt het daarmee niet.    

Flardperspectieven, zoals dat van Chase (een reiziger in Azië) en Soof (vriendin van Joos), versterken dat gevoel, juist doordat ze slechts één of twee keer het woord krijgen. Bovendien lijken échte reisproblemen, zoals skimmen, verdwenen paspoorten of zware ziekteaanvallen, ondergesneeuwd te raken. Soms is slechts twee pagina’s tekst over een voorval alles wat de lezer voorgeschoteld krijgt. Eén probleem krijgt daarentegen voldoende aandacht: drugs in het buitenland. Slegers werkt dit goed uit en waarschuwt iedere toekomstige reiziger uitgebreid: gebruik geen drugs in een land dat strenger is dan je thuisland.    

Toch heeft dit gebrek aan focus ook voordelen. Waar de plot voor de ene lezer aan zal doen als een overvol verhaal waarin echte uitwerking ontbreekt, vormt Backpack voor de andere lezer een spannend verhaal vol actie en verrassing. Joos en Rainier, maar ook andere backpackers als Linde en Chase leiden zulke verrassende en rijke levens dat ze voor iedereen wel íets van herkenning met zich meedragen.    

Dan resteren de cursieve delen in Backpack. Al in het begin van de roman wordt de lezer geconfronteerd met een verhaallijn waarin Joos te maken krijgt met een aardbeving. Het reguliere backpackverhaal wordt vervolgens met enige regelmaat onderbroken door passages over deze aardbeving en – met name – de gevolgen ervan. Anders dan de rest van het verhaal zijn deze passages zeer emotioneel en gevoelig van aard. Slegers slaagt er goed in de lezer mee te nemen naar de getroffen plaatsen en weet het gevoel dat op dat moment daar overheerste prima over te brengen. Als lezer vorm je je razendsnel beelden van het rampgebied, vergelijkbaar met de beelden uit de film The Impossible. In tegenstelling tot het andere deel van het verhaal overheerst in deze delen precisie en detail. Slegers neemt de rust de lezer het verdriet, de pijn, de angst en de wanhoop te laten zien.    

Backpack krijgt, juist doordat Slegers tijdens de aardbeving in Azië verbleef, een extra laagje mee. Het verhaal van het backpacken zelf is op zich niet het meest interessant, het verhaal tijdens en na de aardbeving daarentegen des te meer. Al die overbodige problemen en liefdesperikelen waren wellicht niet nodig voor het verhaal; ze maken Backpack wel tot de aantrekkelijke, volle YA-roman die het geworden is. Misschien vormen ze wel het nodige opstapje naar het beste of indrukwekkendste deel van het boek: de aardbeving met haar nasleep.