Wat een sexy foto voor gevolgen kan hebben

Stel je voor: je stuurt pikante foto’s en filmpjes van jezelf naar je vriendje. Leuk, toch? Maar stel dat die foto’s en filmpjes ineens door iedereen bekeken worden. Minder leuk zeker? Hoe zou jij je voelen? Marlies Slegers probeert die vraag te beantwoorden in haar boek Onder mijn huid. Via mooie dialogen, veel clichébeelden en een spannend verhaal overtuigt ze de lezer op aantrekkelijke wijze van de gevaren van social media.

Coco is verliefd op Nick. Ze heeft alleen één probleem: Nick heeft al een vriendin, Merel. Wanneer Nick contact met Coco opneemt, blijkt al snel dat hij ook wat voor haar voelt. Ze beginnen een relatie. Al snel wil Nick pikante foto’s van Coco hebben. Na de foto’s moeten er ook filmpjes komen. Coco is zo verliefd dat ze dit allemaal doet. Maar dan hoort ze dat Nick de foto’s aan zijn vrienden heeft laten zien. Ze besluit het uit te maken. Vanaf dat moment verandert haar leven. De foto’s en filmpjes blijken niet alleen bij Nick te zijn…

“Met elk nieuw bericht heb ik het gevoel dieper in een spinnenweb vast te komen zitten.” Via mooie beschrijvingen laat Slegers zien wat Coco voelt en denkt. Hierdoor weet ze de lezer mee te trekken in het verhaal. Coco’s gedachten en gevoelens zijn herkenbaar – “Het is net of ik voor een afgrond sta en geen kant meer uit kan. De enige uitweg is de diepte in te springen” – waardoor het verhaal realistisch wordt. Ook het leven van Coco is voor de lezer herkenbaar: Coco’s ouders zijn gescheiden en ze is verliefd op Nick, maar Nick heeft al een relatie met Merel.

Onder mijn huid bevat veel clichébeelden, waardoor het verhaal wat oppervlakkig wordt. Coco is heel erg naïef en reageert dus voorspelbaar op alles wat er gebeurt. Ook Nick reageert voorspelbaar en gedraagt zich zoals verwacht. Echter, dit beeld verandert in het tweede en derde deel van het boek. Vanaf het moment dat Coco bedreigd wordt, gaat ze zich onvoorspelbaarder gedragen en wordt ze interessant voor de lezer. Ook Nick, zijn ex Merel en Coco’s beste vriendin Eileen krijgen andere karaktertrekken waardoor ze onvoorspelbaar worden. Via kleine opmerkingen van de personages als “En ik ben Eileen niet. Ik houd me wel aan mijn woord” wekt Marlies Slegers vermoedens bij de lezer. Helaas heeft ze de neiging te veel uit te leggen – “…want het lukt me niet meer om me te concentreren” – waardoor de lezer zelf minder na hoeft te denken.

Door het verhaal achteraf te beschrijven, heeft Marlies Slegers Onder mijn huid spannend gemaakt. De lezer krijgt continu het gevoel dat er iets niet klopt. Al snel voel je als lezer hoe verkeerd Nick is en krijg je echt een hekel aan hem. Vooruitwijzingen als “was het daar maar bij gebleven. Bij die ene foto…” of “maar eigenlijk wist ik het antwoord al” zorgen voor vermoedens en verwachtingen, die pas later beantwoord worden. In het laatste deel van het verhaal kijkt de lezer ook hoofdstukken mee met Nick en Merel. Dit zorgt voor extra spanning. Slegers stelt op deze manier spannende stukjes in het verhaal uit en wekt zo verkeerde vermoedens. Door in het proloog het einde van het verhaal te vertellen, zorgt ze ervoor dat de lezer heel nieuwsgierig wordt. Wat is er gebeurd? Wie is de ‘dader’?

Onder mijn huid is een boeiend en spannend meidenboek. Waar het onderwerp niet origineel is en de gebeurtenissen af en toe wat voorspelbaar zijn, is het verhaal goed geschreven en leest het lekker weg. Via mooie dialogen en beschrijvingen weet Slegers de aandacht te trekken en door een spannend verhaal neer te zetten kan ze de aandacht van de lezer vasthouden. Bovendien draagt de schrijfster met dit boek een goede boodschap uit en laat ze de lezer ervaren wat de gevolgen van het delen van foto’s kunnen zijn. De gevoelens van Coco spreken boekdelen: “Opeens voelde ik me vreselijk goedkoop.”