Op eigen benen

Welkom in Downey House, een prestigieuze meisjeskostschool in Cornwall. Maggie, de nieuwe lerares Engels, is toe aan een nieuwe uitdaging en laat een ruwe school in een arbeiderswijk in Glasgow achter zichzelf hier te bewijzen. Opnieuw beginnen is altijd lastig, maar haar leven wordt extra ingewikkeld omdat haar partner Stan deze stap maar niets vindt. Directrice Veronica leidt de school professioneel en met strakke hand, maar heeft haar persoonlijke zorgen. Simone heeft hard gewerkt om een studiebeurs te bemachtigen, maar ze is onzeker en wordt al snel gepest door de populaire leerlingen. Fliss wilde helemaal niet naar een kostschool, is bang dat ze haar vrienden kwijtraakt en wil er alles aan doen om weer naar huis te mogen. Wat zal het schooljaar deze personages brengen?

Ieder personage heeft haar eigen onzekerheden, zorgen en uitdagingen, is op zoek naar haar plek op deze school en in de wereld en en je wordt meegenomen in gedachtes, (impulsieve) beslissingen, drama en vrolijke momenten. Het verhaal springt van pesterijen, klassenverschillen en jezelf leren kennen om sterker in je schoenen te staan naar liefdesperikelen, verdriet uit het verleden en alles daartussenin en aangezien je deze personages gedurende een heel jaar volgt, krijg je door snelle perspectiefwisselingen en alle verschillende verhaallijnen een divers beeld van het reilen en zeilen op de kostschool. De keerzijde is wel dat je hierdoor alleen het bovenste laagje van de karakters van de personages te zien krijgt en het verhaal daardoor soms vervalt in stereotyperingen, maar er zijn geleidelijk ontwikkelingen in persoonlijke groei te zien en hopelijk is er in de volgende delen meer ruimte om ze echt te leren kennen.

Het verhaal leest vlot, bevat naast serieuze gebeurtenissen ook wat humor om het geheel wat luchtiger te maken en hoewel ik vind dat de nadruk wel regelmatig op uiterlijke kenmerken in plaats van persoonlijkheden ligt, zijn de personages realistisch en geloofwaardig neergezet, laat de auteur zien dat er altijd wel iemand is die zich om je bekommert en kruipen de karakters langzaam uit hun schulp, waardoor je met ze mee gaat leven. Hoewel dit boek wat van de flair, warmte en diepgang mist waar ik zo gek op ben in latere verhalen van Jenny Colgan, is dit zeker een vermakelijke introductie van het kostschoolleven, wordt de originele setting beeldend omschreven en is dit een fijn eerste deel dat je nieuwsgierig maakt naar meer!