De invloed van angst, rouw, verlies en pleegzorg

Mijn nieuwsgierigheid naar de boeken van Wilma Geldof was gewekt na verschijning van ‘het meisje dat er niet mocht zijn’. Omdat het nog even duurt voordat deze in braille bij Passend lezen verschijnt (medio zomer 2025) was ik toch ook nieuwsgierig welke boeken er nog meer verschenen zijn en tevens beschikbaar bij Passend lezen zijn.
Een van de boeken die in braille beschikbaar is: ollie en het kronkeldier.
Het bestaat uit 5 banden in braille.

Het verhaal gaat over Ollie. Ollie woont met zijn pleegouders en (pleeg) broer en (pleeg)zussen vlakbij zee. Ollie is bang voor de zee, zijn ouders zijn door een zeilongeluk om het leven gekomen. Hij zou maar al te graag een huisdier willen, maar dit gaat niet omdat er allergieën in het gezin zijn.
Hij vindt op een gegeven moment een kronkeldier in zijn tuin. Hij verzorgt het dier met alle liefde die hij heeft. Maar dan heeft het beestje heimwee. Hij wil terug naar zee. Ollie moet alleen dan de confrontatie aan met zijn angsten voor de zee, de ogen van vissen want die hebben het ongeluk van de ouders van Ollie. Maar ook het toelaten van de omgeving van zijn nieuwe huis en zijn pleegfamilie. De angst dat hij dat ook weer kwijtraakt.

In braille was dit voor mij een aparte ervaring. Je ziet in braille niet de prachtige tekeningen van Marieke Nelissen (later wel gezien). Het was een prachtig verhaal waar op een luchtige, soms grappig, soms verdrietige, manier een onderwerp als verlies en angsten overwinnen beschreven werd.
Het verhaal las vlot weg, het is toegankelijk geschreven. Het verhaal maakte indruk op me doordat je meegenomen wordt in de wereld van Ollie. De beleving van het kind is hierin goed te voelen tijdens het lezen.