sterk door de voelbare emoties

Marcella Kleine is voor mij geen onbekende auteur. Eerder las ik ‘Pas maar op voor de boze wolf, ‘Bloedwraak’ en ‘Dromen op Sicilie’.

Nu mag ik voor de Verhalenfabriek haar nieuwe novelle ‘Onkruid vergaat niet’ lezen.
In dit spannende verhaal maak je kennis met Inge. Zij moet boeten doen voor iets waar ze juist opkwam voor zichzelf, alleen hoe komt ze hieruit?

De twee meiden van Inge komen samen terecht in een gewelddadige manipulatieve situatie. Inge handelt uit zelfverdediging en moet daarvoor boete doen. Ze heeft TBS en staat daardoor continu onder begeleiding en wordt ze in de gaten gehouden. Op het moment dat ze zelfstandig naar buiten mag, moet ze vertellen wat ze gaat doen. Ze wil haar inmiddels tien jaar oudere dochters zien die bij pleegouders wonen. Alleen dan komt ze een oude liefde tegen en kan de verleiding niet weerstaan om mee te gaan. Dit is niet de juiste keuze, maar hoe kan ze haar kant geloofwaardig duidelijk maken.

Deze korte novelle heeft mij van het begin tot het eind geboeid en was dan ook zeer snel uit. Het sterke hierin was vooral het voelen van de emoties van Inge. De strijd voor haar dochters maar ook de strijd in de keuzes die ze maakt.

Deze novelle heeft mij flink leesplezier gebracht en na ‘Pas maar op voor de boze wolf’ heeft Kleine zich bij mij wel gevestigd in het rijtje favoriete auteurs.