rauw, pijnlijk, eerlijk

Tot op de bodem geschreven door Janneke Volkerink mocht ik voor uitgeverij Ellessy lezen in een ruil voor een recensie.
De cover intrigeerde me direct. De gespreide hand die boven het water reikte.

Je leert in dit verhaal Maarten kennen. Maarten heeft het op dat moment in zijn leven niet gemakkelijk, een vervelend incident op zijn werk waardoor hij tijdelijk op non-actief komt te staan, in zijn privéleven staat de relatie met zijn vriendin onder druk, hij raakt met zichzelf in de knoop. Dit loopt op tot een punt dat de crisisdienst moet ingrijpen.

Zijn zus vangt hem noodgedwongen op, omdat er geen plek is in de crisisopvang. Ze houdt hem met alle goede bedoelingen in de gaten, alleen dan komt hij achter een familiegeheim dat de boel nog meer onder druk zet.

Maarten is in strijd met zichzelf en dan vooral het willen stoppen met leven. Je leest over zijn gesprekken met de psycholoog en de donkere humor en zelfspot die er bij zitten. Dit waren om te lezen hele heldere, menselijke, realistische, soms confronterende herkenbare gedachtes.

Deze strijd heeft me enorm geboeid in dit verhaal. Het verhaal bleef vaart houden, is toegankelijk geschreven en draaide er niet om heen. Het maakt thema’s bespreekbaar die best wel een taboe kunnen zijn, maar ook laat zien hoe de invloed is op een familie die er van buiten tegen aankijkt.

‘Tot op de bodem’ is een prachtige literaire, toegankelijk geschreven roman met thema’s die in de huidige maatschappij een grotere rol spelen dan men soms doet denken.

Bedankt @uitgeverij ellessy voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar.