Lezersrecensie
De wind over ht land
Franco Faggiani - De wind over het land
Wanneer Gregorio Bajocchi del Drago’s ouders overlijden, erft hij op jonge leeftijd het eeuwenoude familielandgoed. Hij staat er alleen voor, maar hij wordt opgevangen door de gemeenschap van La Conventina. Gregorio wil het bedrijf draaiende houden, maar heeft zelf andere ambities dan zijn erfgoed. Gelukkig heeft hij de steun van loyale medewerkers, waaronder de ouders van zijn jeugdvriend Massino. Maar als Gregorio voor een belangrijke beslissing staat over het landgoed, blijkt deze keuze niet alleen zijn eigen toekomst, maar ook die van de elf gezinnen die er werken, te beïnvloeden.
Gregorio is een slimme, sympathieke man, die na zijn studies economie en rechten besluit in die sector te werken in plaats van het familiebedrijf te runnen. Hij is gescheiden en heeft weinig contact met zijn zoon. Hij vertrouwt de dagelijkse leiding toe aan zijn vriend Massino, wiens hart wel bij het landbouwbedrijf ligt. Hun vriendschap is bijzonder – ze kunnen elkaar uitdagen, maar zijn er altijd voor elkaar. Daarnaast speelt de strenge boekhoudster een belangrijke rol in het verhaal. En dan komen er mensen terug, zoals de eigenzinnige Cora en haar dochter, en nog iemand die grote impact heeft.
De schrijfstijl is beeldend en poëtisch, met lange zinnen en veel details. Dit maakt het leestempo rustig, wat goed past bij de reflectieve sfeer van het boek. De dialogen zijn scherp en vol emotie, waardoor het verhaal diepgang krijgt. In vier delen wordt de persoonlijke geschiedenis van Gregorio verteld. Hoewel het me in het begin niet helemaal wist te pakken, veranderde dat halverwege het boek. Vanaf deel drie wist het verhaal me echt te raken en gaven de wendingen het een nieuwe, boeiende laag.
De thema’s die aan bod komen, zijn zeer uiteenlopend: familie, vriendschap, de steun voor elkaar in de kleine gemeenschap, eenzaamheid, somberheid, innovatie, natuur, klimaat, de seizoenen, ouder worden, dementie, trouw. Dit mooie, meeslepende verhaal bracht me moeiteloos naar het glooiende landschap van Noord-Italië, waar de sfeer zo levendig werd neergezet dat het voelde alsof ik er zelf rondliep.
Wanneer Gregorio Bajocchi del Drago’s ouders overlijden, erft hij op jonge leeftijd het eeuwenoude familielandgoed. Hij staat er alleen voor, maar hij wordt opgevangen door de gemeenschap van La Conventina. Gregorio wil het bedrijf draaiende houden, maar heeft zelf andere ambities dan zijn erfgoed. Gelukkig heeft hij de steun van loyale medewerkers, waaronder de ouders van zijn jeugdvriend Massino. Maar als Gregorio voor een belangrijke beslissing staat over het landgoed, blijkt deze keuze niet alleen zijn eigen toekomst, maar ook die van de elf gezinnen die er werken, te beïnvloeden.
Gregorio is een slimme, sympathieke man, die na zijn studies economie en rechten besluit in die sector te werken in plaats van het familiebedrijf te runnen. Hij is gescheiden en heeft weinig contact met zijn zoon. Hij vertrouwt de dagelijkse leiding toe aan zijn vriend Massino, wiens hart wel bij het landbouwbedrijf ligt. Hun vriendschap is bijzonder – ze kunnen elkaar uitdagen, maar zijn er altijd voor elkaar. Daarnaast speelt de strenge boekhoudster een belangrijke rol in het verhaal. En dan komen er mensen terug, zoals de eigenzinnige Cora en haar dochter, en nog iemand die grote impact heeft.
De schrijfstijl is beeldend en poëtisch, met lange zinnen en veel details. Dit maakt het leestempo rustig, wat goed past bij de reflectieve sfeer van het boek. De dialogen zijn scherp en vol emotie, waardoor het verhaal diepgang krijgt. In vier delen wordt de persoonlijke geschiedenis van Gregorio verteld. Hoewel het me in het begin niet helemaal wist te pakken, veranderde dat halverwege het boek. Vanaf deel drie wist het verhaal me echt te raken en gaven de wendingen het een nieuwe, boeiende laag.
De thema’s die aan bod komen, zijn zeer uiteenlopend: familie, vriendschap, de steun voor elkaar in de kleine gemeenschap, eenzaamheid, somberheid, innovatie, natuur, klimaat, de seizoenen, ouder worden, dementie, trouw. Dit mooie, meeslepende verhaal bracht me moeiteloos naar het glooiende landschap van Noord-Italië, waar de sfeer zo levendig werd neergezet dat het voelde alsof ik er zelf rondliep.
1
Reageer op deze recensie
