Absoluut een aanrader

Recensie: Lara Taveirne - Meisjes van krijt

Na het indringende boek Wolf wilde ik deze heruitgave van Lara Taveirnes debuut Meisjes van krijt lezen. De schrijfster liet zich inspireren door een krantenknipsel over twee tienermeisjes die samen van een klif sprongen. Het boek is volledig herzien en in haar voorwoord legt de auteur uit dat dit is omdat zij zelf is veranderd, en met het verhaal van Wolf in gedachten lijkt dat me heel begrijpelijk.

Twee meisjes, Lilith en Violaine, groeien samen op in de buurt van Calais. Ze komen uit totaal verschillende gezinnen maar zijn elkaars beste vriendin. Ze gaan samen naar school, naar het strand en beleven samen eerste keren, zoals het kopen van een eerste bikini. Op hun vijftiende en zestiende worden ze samen vermist. Twee schooltassen worden teruggevonden aan de rand van het klif en niet veel later wordt het lichaam van Violaine op het strand gevonden.

Het boek begint met een terugblik en gaat daarna verder na de vermissing, want wat is er toen gebeurd? Het speelt zich af tussen 1976 en 2009. Je leert eerst de twee meisjes kennen via brieven, daarna volgen andere personages. Het wordt grotendeels verteld vanuit een ik-figuur. Een verrassend hoofdpersonage: slim, zelfstandig, verantwoordelijk en dol op schrijven.

Lara Taveirne schrijft in een heldere, directe stijl met korte, mooie zinnen en beschrijvingen die moeiteloos beelden oproepen en je meenemen in een verrassend verhaal, waarbij de toon wisselend is, soms ironisch, soms melancholisch en soms ongefilterd is. Met onderwerpen als dromen waarmaken, over moeders en dochters, geheimen, loskomen en steun vinden, verlangen naar verbondenheid, jezelf niet verliezen en het gemis van een familie.

Een sterk, tikje mysterieus en meeslepend verhaal met wendingen die me wisten te verrassen, en het feit dat niet alles wordt uitgespeld vond ik heel prettig. Een absolute aanrader!