Terugkeer

Soms lees je een boek dat je niet loslaat, terwijl het buiten je comfortzone ligt.

Ik begon voorzichtig aan 'Terugkeer', want thrillers lees ik haast nooit. Toch had het verhaal me al snel in zijn greep en de drang om door te lezen werd steeds sterker. Dat kwam mede door de schrijfstijl van Michael Berg: toegankelijk en vlot, met een herkenbaarheid die naadloos overgaat in meeslepende spanning.

In 'Terugkeer' verhuist hoofdpersonage Alex van de Amsterdamse recherche naar het coldcaseteam in Zuid-Limburg. De eigenzinnige Alex heeft het nodige meegemaakt, waardoor hij het zwaar heeft en zich met drank graag wat verdooft. In Limburg liggen zijn roots; daar wonen zijn vader, gehandicapte zusje Emmie en oude bekenden. De relatie met zijn vader is complex. Met zijn team pakt Alex zijn eerste zaak op: de vermissing van een alleenstaande moeder. De karakters van de verschillende personages worden duidelijk en beeldend neergezet.

Naast het verhaal van Alex start er een tweede verhaallijn in het verleden, verteld vanuit meerdere personages, dit maakt het gelaagd en intrigerend. Rond Alex speelt er veel, wat zorgt voor een constant spanningsveld. De spanning neemt toe, er komen hints die een beeld schetsen van een seriemoordenaar, en daarnaast worden in een groeve menselijke resten gevonden. De tijd dringt — en de vraag is of alles opgelost wordt.

Spannend tot voorbij de laatste punt, want de zaken zijn maar deels afgerond. Gelukkig komen er meer delen in de serie 'De Mergelland moorden' – ik ben benieuwd hoe het verder gaat!