De Ierse sleutel

Soms brengt een reis je niet alleen ergens naartoe, maar is het ook een nieuw begin.

In ‘De Ierse sleutel’ van Daisy O’Shea reis je mee met de Engelse Grace en haar dochtertje Olivia naar een Iers kuststadje. Het weer in Ierland is nogal kil, maar het welkom dat ze krijgen is onverwacht warm. Grace krijgt een sleutel en deze opent niet alleen een deur, maar markeert ook het begin van iets nieuws.

Grace is gevlucht. Weg van Graham, haar man die alles naar zijn hand zet. Weg uit een situatie waarin ze geen lucht meer kreeg. Met haar zesjarige dochter wil ze gaan wonen in het huis van haar oma. Ze komt er om op adem te komen, dingen te verwerken en opnieuw te leren kiezen voor zichzelf én voor Olivia.

Het verhaal speelt zich waarschijnlijk af aan het eind van de jaren tachtig. In Ierland is scheiden dan nog verboden. Het land kent een streng religieus klimaat en draagt de littekens van armoede, en een gespannen verhouding met Engeland. Via Noel, een oudere bewoner van het ‘Grote Huis’ waar Grace mag verblijven, krijg je een blik op het verleden en ook op haar Ierse voorouders. Vanaf de eerste dag helpt Sean, de lokale timmerman, haar en het klinkt heel goed tussen hun beiden.

‘De Ierse sleutel’ is geschreven in de ik-vorm, waardoor je moeiteloos met Grace meeleeft. Je voelt haar zorgen, angsten en groei. Wat ik vooral mooi vond, is hoe zij en Olivia opbloeien zodra ze loskomen van hun oude leven. Je voelt hoe ze weer ademruimte krijgen, hoe elke stap lichter wordt. De mensen om hen heen geven precies wat ze nodig hebben.

Daisy O’Shea’s schrijfstijl is beschrijvend, vlot en weet je te raken. Er zijn verrassende wendingen, warme momenten en kleine stappen vooruit. Een hoopvol verhaal over vluchten, landen en opnieuw beginnen, met een vleugje romantiek en een mooie Ierse sfeer. Het maakt me nu al benieuwd naar de volgende delen van deze serie.