Fijne feelgood

Recensie: Jenny Colgan – Onder een roze hemel

Dit is het tweede deel van de ‘Summer Skies’ serie, en ook dit boek is weer erg leuk en herkenbaar – helemaal in de stijl van Jenny Colgan. Denk aan sfeervolle locaties, papegaaiduikers, een bont gezelschap aan personages, en dan die stijl: vlot, warm, veel beschrijvingen en met humor. Luchtig geschreven, maar soms ook met een lichte ondertoon, in dit geval ėėn van verlangen en gemis, dat voor een dieper laagje zorgt.

‘Onder een roze hemel’ speelt zich af in Carso, in de prachtige Schotse Hooglanden en eilanden. Zee, zon, maar soms ook grillig weer. Gertie, bijna dertig, woont nog steeds bij haar moeder en oma. Ze werkt al tien jaar in de supermarkt en vindt rust in breien. Ze wil wel verandering, maar durft niet goed. Haar middelbare schooltijd heeft littekens achtergelaten en ze is dromerig en timide.

Morag keert terug uit deel 1 (dat je dus het beste eerst kunt lezen). Ze is een stoere pilote met een relatie met kluizenaar Gregor en ze zorgt voor een belangrijke verbinding tussen de eilanden. Ze zoekt een woning, maar dat blijkt lastig. Ook Struan, een leuke muziekleraar en parttime bandlid, staat op een kruispunt. Zijn vriendin wil dat hij verhuist en ander werk zoekt, maar wil hij dat zelf ook? De drie hoofdpersonen blijken vroeger bij elkaar op school te hebben gezeten.

Er zijn daarnaast fijne bijrollen voor Jean, Elspeth en Ranald, de collega’s, en een breikransje vol bemoeizuchtige maar goedbedoelende dames. Het verhaal wordt verteld vanuit vijf perspectieven. De opbouw is rustig, maar later zorgen spannende wendingen voor het verhogen van het tempo.

Voor Gertie is het tijd om uit te vliegen, ook Morag en Struan maken keuzes, en er ontstaat ruimte voor ander werk, vriendschap en liefde. Terwijl de ouder-kindband bij Gertie wat wordt opgerekt.
'Onder een roze hemel' is een echte feelgood over verbinding, persoonlijke groei, doen wat je écht wilt – en een klein vleugje romantiek.