Verrassend, grappig en ontroerend

“Oudere jongen nodigt hulp. Nu. Maak eten. Schone kleren. Schoonmaken heel groot huis. Heel belangrijk elke vrijdag 17.00 zit op bar. Moet spreekt Zweeds!” – op deze bijzondere advertentie reageert Agneta. De Zweedse Agneta (49) waant zich onzichtbaar: haar kinderen zijn uit huis, haar man Magnus slaat door in zijn gezondheidsregels en haar saaie baan geeft haar weinig voldoening. Ze verlangt naar meer vrijheid en plezier. Wanneer ze reageert op de mysterieuze advertentie, belandt ze onverwacht in de mooie Provence, waar een nieuw en spannend avontuur begint.

Agneta voelt zich vaak ongemakkelijk en verlegen; ze klikt niet met haar collega’s en Magnus houdt weinig rekening met haar, is soms zelfs kleinerend. In Frankrijk duikt ze in het diepe, zonder de taal te spreken en zonder te weten waar ze terechtkomt. Gelukkig ontmoet ze kleurrijke mensen zoals Bonnibelle en Fabien, die haar (soms letterlijk) bij de hand nemen.

Door de ik-vorm voelt het alsof Agneta rechtstreeks tegen je praat, wat direct nabijheid en betrokkenheid creëert. Emma Hambergs schrijfstijl is vlot en levendig, vol humor, ironie en zelfspot, waardoor zelfs serieuze thema’s luchtig en herkenbaar blijven.

Ik geef haar groot gelijk dat ze vertrekt, hier moest echt iets gebeuren. Wanneer ze mensen ontmoet die meer op haar lijken en met wie ze echt klikt, verandert er veel: ze bloeit op. Eigenlijk duikt ze ook een beetje weg in de niet-realiteit van de excentrieke Einar – precies wat ze nodig heeft. Het is een tikje bizar, maar juist daardoor heel grappig; ik heb er echt van genoten. Hoewel het verhaal duidelijk raakt aan een midlifecrisis gezien haar leeftijd, is de zoektocht naar een nieuw begin iets waar iedereen zich in kan herkennen, want zo’n frisse verandering kan op elke leeftijd.

Een verrassende, grappige en ontroerende roman over durven veranderen, jezelf herontdekken en ook over een mooie hereniging en geheugenproblemen.