Beetje spooky verhaal

Stel, je mag op een groot landgoed komen wonen, in het tuinhuisje.. Dat klinkt best aantrekkelijk nietwaar? 

Jessie, een jonge docente Engels is dringend op zoek naar nieuwe woonruimte en krijgt het tuinhuis aangeboden via Dalila, een van haar leerlingen. Dalila woont zelf in het landhuis met Alex en Nicole, haar ouders. 
Alex schrijft een boek en Nicole handelt in kunst en regelt met strakke hand de verbouwing van het landhuis. Het tuinhuis is nog in oude staat, tochtig en koud, maar Jessie is er blij mee. Ook omdat ze misschien van betekenis kan zijn voor de Dormers. 
Ze is nogal onzeker en eenzaam lijkt het..ze wil dolgraag van betekenis zijn. Ze kijkt op tegen Nicole, die alles is en heeft wat zij ontbeert. Controle, stijl, zelfverzekerdheid..een leuke man.. Maar ze heeft wel een probleem met haar dochter.. 
Jessie raakt geobsedeerd door het landhuis en zijn bewoners en gaat daarbij over grenzen. Ze vindt tijdens afwezigheid van de Dormers op een donker torenkamertje een antiek poppenhuis wat erg veel gelijkenis vertoont met het landhuis.. met 4 poppetjes. Het lijkt of het spookt in en bij het huis.. De sfeer is soms wat naargeestig en spooky.
Het is een verhaal over de vreemde kronkels in onze geest. Over verlangens, angst voor verlies en falen. 
Een verhaal over merkwaardige mensen.. Maar zijn we dat niet allemaal.. In meer of mindere mate.. merkwaardig. Soms begrijpen we zelf niet waarom we de dingen doen die we doen. 
Het verhaal intrigeerde me, ik wilde steeds doorlezen, het leest ook makkelijk en snel. 

Ik had wel wat meer over Jessies achtergrond willen weten, dat blijft ietwat vaag. Het poppenhuis had misschien een grotere rol kunnen hebben.. Dat had ik wel verwacht. 
Het einde is.... nogal dramatisch. 
Ik had het boek heel snel uit en dat is een goed teken.
Ik ben nu ook benieuwd naar het debuut van Else Boer-Ik wacht hier.