Lezersrecensie
Een verhaal dat raakt..
Op de cover zien we een meisje, een onschuldig lief kind. Een kind dat geen veilige jeugd had.
Een kind dat systematisch door haar stiefvader werd mishandeld en als tiener zo'n beetje op straat leefde, stelend en vechtend..
"Het was duidelijk dat ze niet thuis wilde zijn. En toch zijn bij niemand alarmbellen gaan rinkelen. Hoe kan dat? Zelfs goede vrienden vragen zich af: waarom heb ik het niet gezien? Waarom heb ik toen niet begrepen dat er iets grondig mis was?"
Ludo Hekman schreef het verhaal dat Madelon zelf had willen vertellen, ze had hem benaderd voor hulp daarbij. Ze wilde andere kinderen in nood helpen. Zover kwam het niet.. Madelon leeft niet meer.
Dit is haar verhaal en ook een eerbetoon want ze kreeg met veel hulp en liefdevolle mensen haar leven toch op de rit. Je kunt dus gelukkig worden na een traumatische jeugd, dat is hoopvol.
Daar zijn wel mensen voor nodig die hun nek uitsteken, die net iets meer doen dan simpel hun werk. Mensen met het hart op de goede plaats én incasseringsvermogen. Want makkelijk is het niet als je iemand die zo is beschadigd opneemt in je gezin, zoals coach Jacqueline uiteindelijk doet.
Madelon heeft veel aan haar en haar gezin te danken. En zo zijn er nog een paar mensen die een anker voor haar zijn.
De reguliere hulpverlening schiet tekort.
"De meeste hulpverleners weet ze om de tuin te leiden. Soft vindt ze hen. Het weerhoudt haar ervan om haar echte verhaal te vertellen. Dat niemand dat doorziet, dat neemt ze hen kwalijk. Het bevestigt haar wantrouwen jegens de hulpverlening. In plaats van naar de structurele oorzaak kijken ze vooral naar symptomen Eigenlijk wil Madelon ontmaskerd worden. Waarom snapt niemand wat er werkelijk aan de hand is?"
Ludo Hekman is erin geslaagd een goed beeld over het leven van Madelon te schetsen, het is een waarachtig boek over een bijzondere en sterke vrouw.
Ik had de beweegredenen en achtergrond van de stiefvader ook graag gelezen maar deze wilde niet meewerken aan het boek.
Waarom doet iemand zoiets? Daar zit ook een verhaal in.
Een kind dat systematisch door haar stiefvader werd mishandeld en als tiener zo'n beetje op straat leefde, stelend en vechtend..
"Het was duidelijk dat ze niet thuis wilde zijn. En toch zijn bij niemand alarmbellen gaan rinkelen. Hoe kan dat? Zelfs goede vrienden vragen zich af: waarom heb ik het niet gezien? Waarom heb ik toen niet begrepen dat er iets grondig mis was?"
Ludo Hekman schreef het verhaal dat Madelon zelf had willen vertellen, ze had hem benaderd voor hulp daarbij. Ze wilde andere kinderen in nood helpen. Zover kwam het niet.. Madelon leeft niet meer.
Dit is haar verhaal en ook een eerbetoon want ze kreeg met veel hulp en liefdevolle mensen haar leven toch op de rit. Je kunt dus gelukkig worden na een traumatische jeugd, dat is hoopvol.
Daar zijn wel mensen voor nodig die hun nek uitsteken, die net iets meer doen dan simpel hun werk. Mensen met het hart op de goede plaats én incasseringsvermogen. Want makkelijk is het niet als je iemand die zo is beschadigd opneemt in je gezin, zoals coach Jacqueline uiteindelijk doet.
Madelon heeft veel aan haar en haar gezin te danken. En zo zijn er nog een paar mensen die een anker voor haar zijn.
De reguliere hulpverlening schiet tekort.
"De meeste hulpverleners weet ze om de tuin te leiden. Soft vindt ze hen. Het weerhoudt haar ervan om haar echte verhaal te vertellen. Dat niemand dat doorziet, dat neemt ze hen kwalijk. Het bevestigt haar wantrouwen jegens de hulpverlening. In plaats van naar de structurele oorzaak kijken ze vooral naar symptomen Eigenlijk wil Madelon ontmaskerd worden. Waarom snapt niemand wat er werkelijk aan de hand is?"
Ludo Hekman is erin geslaagd een goed beeld over het leven van Madelon te schetsen, het is een waarachtig boek over een bijzondere en sterke vrouw.
Ik had de beweegredenen en achtergrond van de stiefvader ook graag gelezen maar deze wilde niet meewerken aan het boek.
Waarom doet iemand zoiets? Daar zit ook een verhaal in.
1
Reageer op deze recensie