Een duivels verbond tussen kindertijd en oorlog !

Zou dit het zoveelste verhaal zijn over Jappenkampen, koloniale arrogantie en brandende kampongs? Omdat Dido Michielsen als afstammeling van een njai, een bijvrouw van een Hollandse man in Nederlands-Indië, de kolonie van binnenuit kan beschrijven, hoeft het antwoord niet meteen verontrustend te klinken. Bovendien maakt ze je vanop de eerste bladzijden duidelijk dat de queeste naar het verleden van haar vader tot doel heeft haar kijk op hem te verhelderen. Wie was deze humeurige, cynische, jaloerse en pesterige oud-KNIL-militair die zijn gezin al vroeg in de steek liet?

OPGELET VOOR STEREOTIEP DENKEN !
Natuurlijk blijven de historische feiten de vertrekbasis. Zonder feiten geen verbanden. Zonder verbanden geen inzichten. Je gaat dus mee met de krijgsgevangenen op de hellships naar Japan. Je komt terecht bij dwangarbeiders in een kopersmelterij die de rest van hun tijd doorbrachten in een naburig kamp waar de bewakers niet sadistisch waren en de gevangenen in bad konden, Rode Kruis-pakketten mochten ontvangen en zelfs een strandwandeling konden maken. In tegenstelling tot tal van lotgenoten op de Nederlands-Indische archipel hield vader Rudy er geen Jappenhaat aan over.

Na de bevrijding door de Amerikanen en een verblijf in Manilla, werden de half aangesterkte KNIL-militairen ingezet in de Dekolonisatieoorlog. Heeft Rudy zijn handen vuilgemaakt in deze bloedige confrontatie? Heeft hij zich schuldig gemaakt aan standrechtelijke executies? Lieten vrouwen en kinderen door zijn toedoen het leven? Omdat er in geen enkel register namen van verantwoordelijken genoemd worden, zal Dido deze cruciale vragen nooit kunnen beantwoorden.

WIE ZOEKT VINDT NIET ALTIJD
'Verborgen vader' is heel erg het verhaal van de niet opgehelderde kwesties. Was hij een slachtoffer van de eerste oorlog en een dader in de tweede? Werd hij doof van de mechanische drilboren in de kopersmelterij?
Waarom kon hij huilende baby's en kinderen niet verdragen? Activeerde dat geluid een confronterende herinnering? En was hij zich bewust van zijn Indisch bloed toen hij met de Stuart-tank ten strijde trok?

Erg verrassend zijn de puzzelstukjes die de auteur in haar eigen familie vindt. Die maken het mogelijk om het verband te leggen tussen Rudy's opvoeding, zijn oorlogsverleden en het psychologische plaatje van de volwassene. 'Ik zoek niet naar de man op wie ik als kind zo dol ben geweest,' schrijft Dido Michielsen. Dat dit uitgangspunt van wijsheid getuigt, beseft ook de lezer.

DE KOP GAAT NIET IN HET ZAND
Aan het eind van deze speurtocht, die haar naar zeeën en landen in het Verre Oosten bracht, ligt er veel nog te verwerken informatie op haar bord. De complexiteit van de gevonden vader is moeilijk te hanteren. Een queeste zorgt niet noodzakelijk voor meer innerlijke rust. Ander werk van haar leert ons dat deze schrijfster de vinger in de wonde durft te leggen. Dat zij nu haar hand naar de eigen zere plek durft te brengen en anderen daar deelgenoot van maakt, is heel bijzonder!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/