Lezersrecensie
Feelgood met een rauw randje
Ja, daar gaan we dan tijd om mijn mening over De slechte gastheer met jou te gaan delen. Zoals altijd begin ik bij de cover van het boek. De cover van het boek vind ik echt prachtig. Het neemt je gelijk mee naar de warme sfeer van de Berghut in de mooie Alpen waar dit verhaal zich deels afspeelt. De titel vind ik enorm goed gevonden. Hij past ook nog eens perfect bij de andere delen uit deze serie. De flaptekst maakte me gelijk nieuwsgierig naar het verhaal, dus met het jasje van dit boek is niks mis.
Tijd om naar het verhaal zelf te gaan. Zoals ik al zei, speelt het zich deels af in de mooie Alpen, het andere deel speelt zich af in Drenthe. Het verhaal wordt geschreven vanuit Olivia en Bar in de ik-vorm. Aan het begin van het verhaal maken we kennis met Olivia die in rap tempo een aantal dingen meemaakt en besluiten neemt. Dan rent ze weg naar Zwitserland waar ze in de mooie Alpenhut van de 4 vrienden mag logeren.
Olivia en Bar maken kennis met elkaar en leren elkaar in no-time kennen. Alleen dragen beide nogal een rugzakje met zich mee wat langzaam aan in het verhaal naar voren komt. Dat Bar of Beer zoals Ollie hem noemt elkaar leuk vinden en er een flinke dosis aantrekkingskracht is tussen de twee, dat is geen geheim. Maar hun pad gaat niet over rozen.
Wat ik zo knap vindt aan Annette haar schrijfstijl is dat ze de plekken zo mooi weet te omschrijven, je wordt echt helemaal meegenomen in de omgeving. Daarnaast is het niet moeilijk om een bang op te bouwen met de personages, want deze zitten bomvol met allerlei karakter eigenschappen. Het is leuk om al die personages een voor een te leren kennen. Daarnaast heeft Annette mij een aantal keren op het verkeerde been kunnen zetten en daar hou ik van.
De slechte gastheer is een achtbaan aan emoties, een feelgood met een lekker rauw randje. Of zoals ik wel vaker zeg een feelgood met een goed verhaal. Niet alleen maar luchtig maar ook emotioneel en puur.
Als je houdt van een feelgood verhaal dat net even wat anders is dan anders dan raad ik je zeker aan om De slechte gastheer te gaan lezen. Een van de weinige boeken die dit jaar een 10 van mij hebben gekregen.
Heel veel liefs, Melanie
Tijd om naar het verhaal zelf te gaan. Zoals ik al zei, speelt het zich deels af in de mooie Alpen, het andere deel speelt zich af in Drenthe. Het verhaal wordt geschreven vanuit Olivia en Bar in de ik-vorm. Aan het begin van het verhaal maken we kennis met Olivia die in rap tempo een aantal dingen meemaakt en besluiten neemt. Dan rent ze weg naar Zwitserland waar ze in de mooie Alpenhut van de 4 vrienden mag logeren.
Olivia en Bar maken kennis met elkaar en leren elkaar in no-time kennen. Alleen dragen beide nogal een rugzakje met zich mee wat langzaam aan in het verhaal naar voren komt. Dat Bar of Beer zoals Ollie hem noemt elkaar leuk vinden en er een flinke dosis aantrekkingskracht is tussen de twee, dat is geen geheim. Maar hun pad gaat niet over rozen.
Wat ik zo knap vindt aan Annette haar schrijfstijl is dat ze de plekken zo mooi weet te omschrijven, je wordt echt helemaal meegenomen in de omgeving. Daarnaast is het niet moeilijk om een bang op te bouwen met de personages, want deze zitten bomvol met allerlei karakter eigenschappen. Het is leuk om al die personages een voor een te leren kennen. Daarnaast heeft Annette mij een aantal keren op het verkeerde been kunnen zetten en daar hou ik van.
De slechte gastheer is een achtbaan aan emoties, een feelgood met een lekker rauw randje. Of zoals ik wel vaker zeg een feelgood met een goed verhaal. Niet alleen maar luchtig maar ook emotioneel en puur.
Als je houdt van een feelgood verhaal dat net even wat anders is dan anders dan raad ik je zeker aan om De slechte gastheer te gaan lezen. Een van de weinige boeken die dit jaar een 10 van mij hebben gekregen.
Heel veel liefs, Melanie
1
Reageer op deze recensie
