Nederlandse, historische thriller zoals hij zou moeten zijn

Victor van Atten begint nietsvermoedend aan een van de stadswandelingen die hij begeleidt. De toer wordt die avond opgeluisterd door enkele acteurs in historische kostuums. In de drukke stad valt de vrouw die tegen de stadhuismuur zit niet op. Totdat blijkt dat ze niet beweegt. Ze is gruwelijk verminkt en om het leven gebracht. Wat is er aan de hand in het anders zo rustige Delft?
Voor oud-militair Bobbi Meijer is dit de eerste zaak waarin ze zich als rechercheur kan bewijzen. Als er binnen enkele dagen echter nieuwe moorden gepleegd worden, groeit het haar bijna boven het hoofd. De enige aanwijzing die ze heeft zijn de briefjes die op de plaatsen delict worden aangetroffen: het lijkt iets te maken te hebben met het bewogen verleden van Delft. Het koninklijke verleden…

Hij wordt ook wel de Nederlandse Dan Brown genoemd en dat is niet zonder reden: Antropoloog Jeroen Windmeijer. Een van de drie historische thrillers die dit jaar genomineerd zijn voor de Hebban Thrillerprijs, maar die helemaal gecentreerd is rondom de Nederlandse geschiedenis en Delft, namelijk de moord op Willem van Oranje door Balthasar Gerards.

Het verhaal is ingenieus opgebouwd en heeft daarom vaart: De perspectieven wisselen tussen voornamelijk rechercheur Bobbi en docent Victor, maar worden hier en daar afgewisseld met stukken van Balthasar Gerards, het perspectief van de moordenaar en delen uit verhoren. Je komt direct in het verhaal doordat er aan het begin van het boek een moord is gepleegd, en er meteen een aantal verdachten en aanwijzingen zijn. De hoofdstukken zijn daarnaast niet te lang en de schrijfstijl is goed: Ondanks de soms wat gewichtige woorden uit o.a. de Bijbel, wordt dit afgewisseld met veel dialoog en actie van de hoofdpersonages. Wat ook verfrissend is, is dat beide hoofdpersonages foutjes maken en niet perfect zijn of een perfect leven leiden. Hier wordt soms ook naar verwezen, zoals het verleden van Bobbi als militair en haar trauma’s en gescheiden ouders, en bij Victor zijn drankgebruik en eenzaamheid. Dit maakt het geheel realistisch en creëert een binding met de hoofdpersonen.

Alles is tot in de puntjes uitgewerkt, tot de verdachten aan toe. Tot op het einde zit je op het puntje van je stoel, en leer je ook nog eens een hoop over onze vaderlandse geschiedenis. Twee vliegen in een klap! Het enige minpuntje vind ik de truc van Windmeijer: We snappen het nu wel, historische thrillers. Het lijkt me leuk eens iets anders van hem te zien, dus echt verrast was ik niet. Maar op dat punt na, chapeau!