Voorspelbaar plot, maar prachtig geschreven

Door een mooie toevalligheid heb ik dit boek in handen mogen krijgen: De schrijver wilde de stropdassen van mijn (overleden) vader gebruiken voor de promotie van zijn boek. Een prachtig doel, en aangezien het een lokale schrijver betrof en ik enorme boekenfan ben, extra leuk om het boek te mogen lezen. Hoe beviel het mij als fervent YA-lezer?

Daniëls moeder en oudere broertje zijn bij een ongeluk omgekomen toen hij bijna twee was. Sindsdien woont Daniël met zijn vader afgezonderd aan de rand van het dorp, waar het bos begint. Over hun verdriet praten ze niet. Als hun oude buurman Ben in het verpleeghuis gaat wonen, krijgen ze nieuwe buren. Jason, de zoon van het gezin, sluit vriendschap met Daniël. Jason helpt Daniël uit zijn schulp te kruipen en stelt hem bovendien voor aan de bloedmooie Ellis, die de drie-eenheid compleet maakt. Samen brengen de vrienden hun tijd door in het bos en bij de Reus, de oude zandzuiger. Ze maken plannen voor de toekomst, filosoferen en fantaseren. Maar aan het eind van die onvergetelijke zomer krijgt Daniël een nieuwe klap te verwerken.

Allereerst de plot: Die vond ik vrij voorspelbaar. Met een blik op de kaft en 'de enorme klap' in het vooruitzicht, had ik voorafgaand aan het lezen al in mijn hoofd wat er ging gebeuren, en dit was helaas ook zo. Daardoor kabbelde het verhaal voor mij op sommige vlakken wat voort en gebeurde er weinig verrassends. Dit is echter niet per se het doel van de schrijver, want het coming-of-age aspect van alle jongeren in het boek, alsmede de mooie gesprekken die ze onderling hebben, maken een hoop goed. Ook de relatie tussen Daniël en zijn vader, met al zijn tekortkomingen incluis, was interessant en realistisch beschreven en maakte eveneens een groei door naarmate het verhaal vorderde.

Het valt ook niet te ontkennen dat deze beginnende schrijver talent heeft: Ik werd meegezogen in zijn mooie schrijfstijl en dialogen die niet te snel, en niet te langzaam gingen. Ik zet echter toch wat vraagtekens bij het feit dat dit als Young Adult boek wordt bestempeld: Er gebeurt wat weinig om jongeren continu geboeid te houden en ondanks dat het jongeren zijn (en ik heb er rekening mee gehouden dat het zich afspeelt in 2010), vond ik het toch wat ouderwets. Jongeren praten niet op de manier waarop Daniël en zijn vrienden praten: Met lange zinnen (die niet onderbroken worden door elkaar) en zinnen als 'Me dunkt dat..'. Dit maakte het voor mij hier en daar ongeloofwaardig.

Al met al had ik gemengde gevoelens bij dit boek. Het was goed geschreven en het is een mooi en realistisch doch voorspelbaar coming-of-age verhaal, maar ik weet niet of het in de smaak zou vallen bij jongeren tegenwoordig.