Ongeloofwaardig, maar ongelooflijk spannend

Toen ik De logé zag staan in de catalogus van uitgeverij de Fontein, was ik direct verkocht door de omschrijving en de kaft. Ik hou normaal van met-actie-gevulde seriemoordenaarthrillers, maar dit klonk wel heel spannend en psychologisch…

Tanya, een Britse exchange student, komt een jaar lang in het gezin van Natalie en Matt wonen in hun luxe huis in Los Angeles.
Voor Natalie, die nog steeds rouwt om de dood van haar oudste dochter, Anabel, is Tanya een welkome afleiding én de kans om haar gezin weer dichter bij elkaar te brengen. De zeventienjarige Paige zit echter niet te wachten op de knappe Tanya die nu in de kamer verblijft die ooit van Anabel was.
Naarmate Tanya zich dieper in het gezin nestelt, wordt haar gelijkenis met Anabel met de dag griezeliger. Tanya lijkt niet alleen op Anabel, iets wat Natalie toeschrijft aan toeval, maar Tanya begint ook echt als Anabel te klinken… Terwijl Natalie elke nacht wordt wakker gehouden door haar eigen geheimen en een verleden dat haar achtervolgt, vraagt ze zich in toenemende mate af wie ze nou wérkelijk in haar huis heeft verwelkomd. Tanya is overduidelijk slecht nieuws… De vraag is echter: hoe slecht?

Het verhaal wordt geschreven vanuit twee perspectieven, namelijk die van de moeder Natalie en haar dochter Paige. De schrijfster weet hen allebei écht een eigen ‘stem’ te geven, hoewel de gedachten en acties van Paige een stuk logischer zijn dan die van Natalie. Paige zit namelijk niet zo op Tanya te wachten, waar Natalie haar helemaal geweldig vindt. En dat is toch wel een beetje vreemd want… Waarom vindt ze dat precies? Ondanks dat je het leert snappen tot op zekere hoogte vanuit het perspectief van Natalie (omdat zij natuurlijk een dochter heeft verloren) wil je haar toch regelmatig stevig bij de schouders pakken en door elkaar rammelen. Want wat ís die Tanya toch vervelend.

Met haar schrijfstijl weet Nelle Lamarr je absoluut te pakken. De hoofdstukken zijn niet te lang en bestaan uit veel acties en dialogen, zonder ooit te vervelen. Tanya haalt het bloed onder je nagels vandaan en komt helemaal ‘tot leven’ op de pagina’s, evenals de voelbare spanning. Een boek om in één ruk uit te lezen.

Het einde, met dubbele epiloog, is absoluut niet voorspelbaar, en laat ruimte over voor een eventueel vervolg. Het is een soms beklemmende, psychologische thriller die tamelijk ongeloofwaardig is, maar daardoor ook weer heel vermakelijk. De vlotte schrijfstijl, spanning en perspectiefwisselingen zorgen ervoor dat je door blijft lezen.