Thrillerdebuut dat smaakt naar meer.

Dominique De Bruyne zet met Oleander niet alleen een spannende thriller neer, maar ook een intens sfeervol portret van Gent tijdens de Feesten. De geur van braadworsten, de chaos van straatanimatie en het geroezemoes van dronken nachten vormen een kleurrijk decor waarin het duister plots tastbaar dichtbij komt.

Wat dit boek bijzonder maakt, is hoe alledaagse taferelen plots ontaarden in iets lugubers. Kleine toevalligheden blijken fatale gevolgen te hebben, een thema dat als een rode draad door het verhaal loopt. Die botsing tussen het gewone en het onvoorstelbare geeft Oleander zijn beklemmende kracht.

Centraal staat Esther De Pauw, hoofdinspecteur en alleenstaande moeder. Ze is geen klassiek ongenaakbare rechercheur, maar iemand met rafelranden en een donker kantje dat haar menselijk en herkenbaar maakt. Haar strijd om professionaliteit te bewaren, terwijl haar persoonlijke leven op de achtergrond knaagt, geeft de thriller extra diepgang.

De Bruyne schrijft in een directe, filmische stijl, waardoor je als lezer moeiteloos door de smalle Gentse straten lijkt te lopen. Het tempo is strak, maar er blijft ruimte voor introspectie en karakterontwikkeling. Naarmate het mysterie zich ontvouwt, wisselen ongeloof, angst en beklemming elkaar af, tot de lezer net zo verstrikt raakt als de personages.

Oleander is een overtuigende start van een reeks die doet verlangen naar meer verhalen rond Esther De Pauw. Spannend, meeslepend en met een setting die nergens anders dan in Gent had kunnen bestaan.