Lezersrecensie
Spaar de Spotvogel
Spaar de spotvogel
Harper Lee
5 sterren
Genre: Roman, drama
Uitgeverij: de Bezige Bij
ISBN: 978 90 2349 3617
Uitvoering: Paperback
Het verhaal
Maycomb
Spaar de spotvogel is een hartverscheurend boek over ongelijkheid in het Zuiden van Amerika. Het verhaal speelt zich af in het fictieve stadje genaamd Maycomb in de jaren dertig, waar rassenscheiding nog volop aanwezig is. Jem en Scout zijn twee jonge kinderen die op ongelooflijke wijze geconfronteerd worden met de verschillen tussen blanken en zwarten.
Jem, Scout & Dill
Het boek lees je door de ogen van de achtjarige Jean Louise Finch ofwel ‘Scout’, een jong meisje. Je volgt haar en haar broer, Jem, enkele jaren, met name in de zomers wanneer zij veelal buitenspelen met hun vakantievriend Dill.
Jem, Scout en Dill proberen elke zomer het mysterie te ontrafelen van hun angstaanjagende overbuurman die zij nog nooit buiten hebben gezien. Ze geven hem de naam Boo Radley. Boo Radley woont alleen met zijn vader Nathan Radley. Ze proberen, hoe spannend het ook is, met allerlei kattenkwaad de spookbewoner naar buiten te lokken.
De kinderen groeien op door het verhaal heen. Ze krijgen steeds meer te maken met aspecten van het volwassen leven. Jem die een aantal jaar ouder is dan Scout komt in de pubertijd terecht bij hem maar ook bij Scout voor een hoop verwarring zorgt.
Atticus
Atticus, de alleenstaande vader van de twee jonge kinderen, doet er alles aan om ze met fatsoenlijke normen en waarden op te voeden. Al is dit moeilijk voor Atticus omdat hij al wat ouder is, hij heeft de kinderen op latere leeftijd gekregen. Wanneer hij, als advocaat, een zwarte man, Thomas Robinson, verdedigt die ten onrechte wordt beschuldigd van de verkrachting van een blank meisje wordt alle aandacht in het stadje gefocust op het gezin. Meerdere vragen komen omhoog bij de kinderen vooral bij de jonge Scout. Wat is verkrachting? Wat is een nikkervriend? Het woord wat Scout vaak te horen krijgt als kortzichtige mensen in het stadje spreken over Atticus.
Terwijl de rechtszaak in volle gang is besluit tante Alexandra, de zus van Atticus, tijdelijk bij het gezin in te trekken om te helpen in deze lastige en vreemde tijd.
Hoe konden ze dat doen, hoe konden ze?
- JEREMY ATTICUS FINCH
Ik weet het niet, maar ze hebben het gedaan. Ze hebben het eerder gedaan en ze deden het vanavond en ze zullen het weer doen en wanneer ze het doen – lijkt het wel of alleen kinderen erom huilen.
- ATTICUS FINCH
Wat ik vind van Spaar de spotvogel
Sterk karakter
In Spaar de spotvogel is Scout mijn meest favoriete personage. Een jongensachtig, naïef meisje dat zich heerlijk tegendraads opstelt. Ze draagt een overall in plaats van jurkjes, ze vecht met kinderen als iets haar niet zint. Volgens haar tante kan ze zo absoluut geen dame worden, maar daar heeft Scout maling aan. Scout wilt allesbehalve een dame worden.
Een sterk karakter voor zo’n klein meisje. Ze heeft absoluut geen blad voor de mond.
Het mooie aan het boek vind ik juist dat je al deze vreselijke gebeurtenissen door de ogen van een jong meisje ziet. Juist door de ogen van zo’n onschuldig jong meisje maakt het contrast met de heftige gebeurtenissen groter. Dit boek laat zien dat kinderen geen kleur zien en nauwelijks begrijpen wat zo’n situatie teweeg kan brengen in een tijd waarin racisme eerder een norm is dan een uitzondering.
Als dame net zo sterk als ieder ander
Het hele boek door lijkt er frictie te zijn tussen Scout en haar tante Alexandra, maar een mooi moment vind ik dat naarmate het boek vordert Scout wél respect krijgt voor haar tante.
Scout’s tante heeft bezoek van de dames uit de buurt. Scout gaat daarbij zitten maar vraagt zich af waarom dames een hoed opzetten als ze alleen maar de straat hoefden over te steken. Door een verdrietige gebeurtenis in het boek, die ik niet ga verklappen, moet Alexandra huilen in de keuken. Alexandra herpakt zichzelf en gaat weer naar haar visite omdat niemand wilt dat de dames uit de buurt dit rondbazuinen.
Scout denkt dan iets heel krachtigs: ‘Zo beleefd als ik maar kon vroeg ik haar of ze nog een koekje bliefde. Want als tante op een ogenblik als dit een dame kon zijn, dan kon ik het ook.’ Opeens ziet Scout in dat je als dame net zo sterk kan zijn als ieder ander.
Applaudisseren voor Atticus
Ook een mooi karakter in het boek vind ik Atticus. Een man die uitdraagt dat ieder mens gelijk is ongeacht kleur of achtergrond, die geweld afkeurt zelfs wanneer geweld tegen hem gebruikt wordt. Hij voedt zijn kinderen op met het principe dat ze voor iedereen respect moeten hebben, ook voor de schreeuwende buurvrouw op de hoek die hen vanaf haar veranda het ergste toewenst.
Atticus heeft zijn kinderen op latere leeftijd gekregen, waardoor hij nu al op leeftijd is. Het komt heel menselijk over wanneer Atticus door het boek heen twijfelt of hij zijn kinderen wel goed opvoedt. Terwijl ik, als lezer, niks anders wil dat voor hem applaudisseren. Ik vind dat hij een voorbeeld kan zijn voor vele andere ouders. De vrijheid die hij de kinderen geeft om zich te ontwikkelen, de informatie die hij geeft over de rechtszaak, eerlijk en zonder iets achter te houden en hoe hij zijn kinderen met fatsoenlijke normen en waarden probeert op te voeden in een tijd waarin rassenscheiding zo op de voorgrond stond.
Oneerlijkheid
De personages zijn heel realistisch, menselijk neergezet. Niemand is helemaal goed of slecht ongeacht blank of zwart.
Het verhaal is waarheidsgetrouw, zeker de rechtszaak. De verhoren in de rechtszaal worden uitgebreid beschreven in het verhaal, niet langdradig maar op een goede manier uitgebreid. Het is alsof je zelf ook in die rechtszaal zit. Je voelt de oneerlijkheid die toentertijd heerste. De verhoren zijn zo scheef dat je vol ongeloof zit te lezen. Je kan het je bijna niet voorstellen dat het er toen zo aan toe ging.
Nog steeds actueel
Wanneer je denkt dat het verhaal ten einde loopt, dat alles gebeurd is wat er heeft kunnen gebeuren weet Harper Lee je toch nog te verassen met een plottwist! Het einde was dan ook niet wat ik er van verwacht had!
Toen dit boek binnenkwam twijfelde ik eerst. Het is een al wat ouder boek, voor het eerst gepubliceerd in 1960. Ik dacht dat het misschien qua taalgebruik en schrijfstijl niet meer bij deze tijd zou passen, maar integendeel.
Helaas is het onderwerp nog steeds actueel en past het daarom misschien nog zo goed in deze tijd.
Conclusie
Een boek uitmuntend geschreven over de oneerlijkheid die er toentertijd heerste in het Zuiden van Amerika. Harper Lee verscherpt het contrast door het verhaal te laten zien door de ogen van een achtjarige meisje. Het is al een wat ouder boek, maar helaas is het onderwerp racisme nog steeds actueel en daarom is het boek nog steeds passend in deze tijdsgeest.
Ik zou dit boek aan iedereen aanraden. In 1999 werd het boek door Library Journal verkozen tot de beste roman van de twintigste eeuw en nu snap ik waarom. Spaar de spotvogel is een leerzaam, interessant en ontroerend boek die mij tot de laatste bladzijde wist te boeien! Het is dan waarschijnlijk ook niet meer verrassend dat ik dit boek vijf sterren geef.
Lees meer recensies van mij op: www.wereldvolboeken.nl
Harper Lee
5 sterren
Genre: Roman, drama
Uitgeverij: de Bezige Bij
ISBN: 978 90 2349 3617
Uitvoering: Paperback
Het verhaal
Maycomb
Spaar de spotvogel is een hartverscheurend boek over ongelijkheid in het Zuiden van Amerika. Het verhaal speelt zich af in het fictieve stadje genaamd Maycomb in de jaren dertig, waar rassenscheiding nog volop aanwezig is. Jem en Scout zijn twee jonge kinderen die op ongelooflijke wijze geconfronteerd worden met de verschillen tussen blanken en zwarten.
Jem, Scout & Dill
Het boek lees je door de ogen van de achtjarige Jean Louise Finch ofwel ‘Scout’, een jong meisje. Je volgt haar en haar broer, Jem, enkele jaren, met name in de zomers wanneer zij veelal buitenspelen met hun vakantievriend Dill.
Jem, Scout en Dill proberen elke zomer het mysterie te ontrafelen van hun angstaanjagende overbuurman die zij nog nooit buiten hebben gezien. Ze geven hem de naam Boo Radley. Boo Radley woont alleen met zijn vader Nathan Radley. Ze proberen, hoe spannend het ook is, met allerlei kattenkwaad de spookbewoner naar buiten te lokken.
De kinderen groeien op door het verhaal heen. Ze krijgen steeds meer te maken met aspecten van het volwassen leven. Jem die een aantal jaar ouder is dan Scout komt in de pubertijd terecht bij hem maar ook bij Scout voor een hoop verwarring zorgt.
Atticus
Atticus, de alleenstaande vader van de twee jonge kinderen, doet er alles aan om ze met fatsoenlijke normen en waarden op te voeden. Al is dit moeilijk voor Atticus omdat hij al wat ouder is, hij heeft de kinderen op latere leeftijd gekregen. Wanneer hij, als advocaat, een zwarte man, Thomas Robinson, verdedigt die ten onrechte wordt beschuldigd van de verkrachting van een blank meisje wordt alle aandacht in het stadje gefocust op het gezin. Meerdere vragen komen omhoog bij de kinderen vooral bij de jonge Scout. Wat is verkrachting? Wat is een nikkervriend? Het woord wat Scout vaak te horen krijgt als kortzichtige mensen in het stadje spreken over Atticus.
Terwijl de rechtszaak in volle gang is besluit tante Alexandra, de zus van Atticus, tijdelijk bij het gezin in te trekken om te helpen in deze lastige en vreemde tijd.
Hoe konden ze dat doen, hoe konden ze?
- JEREMY ATTICUS FINCH
Ik weet het niet, maar ze hebben het gedaan. Ze hebben het eerder gedaan en ze deden het vanavond en ze zullen het weer doen en wanneer ze het doen – lijkt het wel of alleen kinderen erom huilen.
- ATTICUS FINCH
Wat ik vind van Spaar de spotvogel
Sterk karakter
In Spaar de spotvogel is Scout mijn meest favoriete personage. Een jongensachtig, naïef meisje dat zich heerlijk tegendraads opstelt. Ze draagt een overall in plaats van jurkjes, ze vecht met kinderen als iets haar niet zint. Volgens haar tante kan ze zo absoluut geen dame worden, maar daar heeft Scout maling aan. Scout wilt allesbehalve een dame worden.
Een sterk karakter voor zo’n klein meisje. Ze heeft absoluut geen blad voor de mond.
Het mooie aan het boek vind ik juist dat je al deze vreselijke gebeurtenissen door de ogen van een jong meisje ziet. Juist door de ogen van zo’n onschuldig jong meisje maakt het contrast met de heftige gebeurtenissen groter. Dit boek laat zien dat kinderen geen kleur zien en nauwelijks begrijpen wat zo’n situatie teweeg kan brengen in een tijd waarin racisme eerder een norm is dan een uitzondering.
Als dame net zo sterk als ieder ander
Het hele boek door lijkt er frictie te zijn tussen Scout en haar tante Alexandra, maar een mooi moment vind ik dat naarmate het boek vordert Scout wél respect krijgt voor haar tante.
Scout’s tante heeft bezoek van de dames uit de buurt. Scout gaat daarbij zitten maar vraagt zich af waarom dames een hoed opzetten als ze alleen maar de straat hoefden over te steken. Door een verdrietige gebeurtenis in het boek, die ik niet ga verklappen, moet Alexandra huilen in de keuken. Alexandra herpakt zichzelf en gaat weer naar haar visite omdat niemand wilt dat de dames uit de buurt dit rondbazuinen.
Scout denkt dan iets heel krachtigs: ‘Zo beleefd als ik maar kon vroeg ik haar of ze nog een koekje bliefde. Want als tante op een ogenblik als dit een dame kon zijn, dan kon ik het ook.’ Opeens ziet Scout in dat je als dame net zo sterk kan zijn als ieder ander.
Applaudisseren voor Atticus
Ook een mooi karakter in het boek vind ik Atticus. Een man die uitdraagt dat ieder mens gelijk is ongeacht kleur of achtergrond, die geweld afkeurt zelfs wanneer geweld tegen hem gebruikt wordt. Hij voedt zijn kinderen op met het principe dat ze voor iedereen respect moeten hebben, ook voor de schreeuwende buurvrouw op de hoek die hen vanaf haar veranda het ergste toewenst.
Atticus heeft zijn kinderen op latere leeftijd gekregen, waardoor hij nu al op leeftijd is. Het komt heel menselijk over wanneer Atticus door het boek heen twijfelt of hij zijn kinderen wel goed opvoedt. Terwijl ik, als lezer, niks anders wil dat voor hem applaudisseren. Ik vind dat hij een voorbeeld kan zijn voor vele andere ouders. De vrijheid die hij de kinderen geeft om zich te ontwikkelen, de informatie die hij geeft over de rechtszaak, eerlijk en zonder iets achter te houden en hoe hij zijn kinderen met fatsoenlijke normen en waarden probeert op te voeden in een tijd waarin rassenscheiding zo op de voorgrond stond.
Oneerlijkheid
De personages zijn heel realistisch, menselijk neergezet. Niemand is helemaal goed of slecht ongeacht blank of zwart.
Het verhaal is waarheidsgetrouw, zeker de rechtszaak. De verhoren in de rechtszaal worden uitgebreid beschreven in het verhaal, niet langdradig maar op een goede manier uitgebreid. Het is alsof je zelf ook in die rechtszaal zit. Je voelt de oneerlijkheid die toentertijd heerste. De verhoren zijn zo scheef dat je vol ongeloof zit te lezen. Je kan het je bijna niet voorstellen dat het er toen zo aan toe ging.
Nog steeds actueel
Wanneer je denkt dat het verhaal ten einde loopt, dat alles gebeurd is wat er heeft kunnen gebeuren weet Harper Lee je toch nog te verassen met een plottwist! Het einde was dan ook niet wat ik er van verwacht had!
Toen dit boek binnenkwam twijfelde ik eerst. Het is een al wat ouder boek, voor het eerst gepubliceerd in 1960. Ik dacht dat het misschien qua taalgebruik en schrijfstijl niet meer bij deze tijd zou passen, maar integendeel.
Helaas is het onderwerp nog steeds actueel en past het daarom misschien nog zo goed in deze tijd.
Conclusie
Een boek uitmuntend geschreven over de oneerlijkheid die er toentertijd heerste in het Zuiden van Amerika. Harper Lee verscherpt het contrast door het verhaal te laten zien door de ogen van een achtjarige meisje. Het is al een wat ouder boek, maar helaas is het onderwerp racisme nog steeds actueel en daarom is het boek nog steeds passend in deze tijdsgeest.
Ik zou dit boek aan iedereen aanraden. In 1999 werd het boek door Library Journal verkozen tot de beste roman van de twintigste eeuw en nu snap ik waarom. Spaar de spotvogel is een leerzaam, interessant en ontroerend boek die mij tot de laatste bladzijde wist te boeien! Het is dan waarschijnlijk ook niet meer verrassend dat ik dit boek vijf sterren geef.
Lees meer recensies van mij op: www.wereldvolboeken.nl
1
Reageer op deze recensie
