Pageturner zonder gruwelijkheden

De inhoud van dit boek wordt goed gedekt door de kaft met de titel (Een heel gewoon gezin), een in stukken geknipte gezinsfoto en de vraag ‘Hoe ver zou je gaan als je dochter beschuldigd wordt van moord?’ Deze – ja, wat is het eigenlijk? – thriller, detective of psychologische roman neemt 446 pagina’s de tijd die vraag uit te diepen.

Het boek kent drie delen. Achtereenvolgens leven we mee met vader Adam (predikant), 19-jarige dochter Stella (verkoopster bij H&M) en moeder Ulrika (advocaat). Stukje bij beetje wordt duidelijk waarom Stella terechtstaat voor de moord op haar oudere vriend Chris.
In korte hoofdstukken schakelt Edvardsson tussen heden en verleden. Zo leren we de geschiedenis van het gezin kennen, we zien de karakterverschillen en begrijpen hoe de onderlinge relaties in de loop van de tijd veranderen. Natuurlijk zijn er problemen, maar ze houden van elkaar. Edvardsson beschrijft het mild en inleefbaar. Een heel gewoon gezin? Best wel.

Knap is dat Edvardsson per deel zijn schrijfstijl aanpast. Bij de vader veel gevoelsreflecties en een berg beeldspraak. Soms sentimenteel. Wat te denken van: In haar geschrokken reeënblik lag het leven sidderend in de waagschaal? Maar dat typeert juist de vader. De dochter is over-zelfbewust en opstandig, passend bij iemand die op de drempel van volwassenheid staat. Bij de moeder heerst een trieste, rationele ondertoon.

Het boek is vlot geschreven. Eigentijds, nergens te ingewikkeld, veel dialogen en volop cliffhangers. Wat op de avond van de moord echt is gebeurd en hoe het afloopt met Stella weten we pas op het einde. Dat maakt van het boek een echte pageturner. Alleen het slotdeel is naar mijn smaak iets te uitgesponnen en uitleggerig.

Soms lijkt het of het legertje thrillerschrijvers uit Scandinavië en de VS elkaar met gruwelijke en buitenissige misdaden probeert te overtroeven. Dit komt de geloofwaardigheid niet altijd ten goede. Het is een verademing dat Edvardsson de plastische aspecten laat voor wat ze zijn en zich richt op de psychologische kant van de zaak.

Daarmee zijn we terug bij de hamvraag: hoe ver zou je gaan als je dochter beschuldigd wordt van moord? Edvardsson laat de vader, moeder en de dochter deze vraag overdenken in relatie tot god, recht en vriendschap. Als er serieuze kritiek op het boek valt te geven, dan is het dat dit niet tot een echte worsteling leidt. Hier is een kans gemist om de lezer tot op het bot de dilemma’s te laten voelen.

NB Ik heb deze recensie geschreven omdat ik me daarvoor bij de uitgeverij had opgegeven en het boek toegestuurd heb gekregen.