'Eline' is een van de redenen dat ik van historische romans houd.

Als lezer begin je ook aan een reis, deze reis wil je zo weinig mogelijk onderbreken en je leest dit boek dan ook in een mum uit.

Vanaf de eerste bladzijde heeft de auteur me weten te boeien met de meest uiteenlopende informatie die aangereikt wordt in Eline: van het leven in de universiteitsstad Leiden door de welgestelde burgers vanaf begin 1918, via de vondst van een veenlijk, met behulp van een blauwe Eysink waarvan er nu nog maar een over is in Nederland, naar het erkennen dat minder soms ook meer kan zijn.

Aletta Jacobs was een vrouw die het aanzien van Nederland veranderde en Eline is onder de indruk van haar kracht. Deze feministe komt in Eline regelmatig ter sprake. Ze was ook de eerste vrouw die in Nederland tot een universiteit werd toegelaten.

Eline mist haar echtgenoot Wieger enorm als hij voor archeologisch onderzoek naar Drenthe gaat.

"Wieger is nog maar kortgeleden vertrokken, maar ze mist hem al net zoveel als ze had verwacht. Hij is haar anker, en ze is in de jaren dat ze samen zijn gewend geraakt aan de veilige wetenschap dat hij aan haar zijde staat. Letterlijk naast haar, of dicht in de buurt."

Ze besluit om hem samen met hun kinderen te volgen, en ze vertrekt naar Drenthe in een automobiel die ze zelf bestuurt wat in die tijd heel bijzonder is.

Door middel van brieven van en aan de hoofdpersonen zien we de verschillen in levensstijl en de gevolgen van de oorlog, zowel in Nederland als daarbuiten. Waar de oorlog in Nederland vooralsnog aan de rijke mensen met minimaal effect voorbij schijnt te gaan, is dat op het platteland anders.
Eline ondersteunt de plaatselijke arts en vriend van de familie, waar ze kan als de Spaanse griep toeslaat, maar de arme en ondervoede bevolking heeft weinig tot geen reserves en Eline en haar naasten worden zelf ook ziek.
En in Leiden is het al niet beter.

De opkomst van vrouwenrechten is in deze situatie niet verwonderlijk: vrouwen houden de zaak vaak draaiend als de mannen op het strijdperk te vinden zijn. Nu nog de erkenning krijgen van de overheid en de gewone man.

De rijke, stadse Eline voelt aan dat er verschil is in de levenswijze van haarzelf, familie en bekenden en die van haar bedienden maar wat echte armoe betekent heeft ze nooit geweten en het grijpt haar enorm aan.
Tijdens haar verblijf in Drenthe leert ze bovendien dat een vooruitstrevende vrouw met ondernemerszin zoals zijzelf niet bij iedereen in goede aarde valt in de streng gereformeerde omgeving waar ook nog veel bijgeloof aanwezig is.

Eline is een vrouw die op zoek naar zichzelf is en die haar leven een nieuwe inhoud wil geven. De hortus in Leiden sterkt haar in haar optimisme om iets te gaan veranderen en sterk te zijn voor anderen.
Ze wil verschil maken en anderen tot steun zijn op haar eigen manier.

Deze historische roman is een ware eyeopener wat betreft de levens-omstandigheden van verschillende bevolkingsgroepen rondom de Eerste Wereldoorlog.
Eline is een van de redenen dat ik van historische romans houd.