Lezersrecensie
Deze roman confronteert de lezer met de ijdelheid van menselijke ambities en de grillen van het lot
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
De roman 'Sjees en paella' van de Spaanse schrijver Vicente Blasco Ibáñez, vertaald door Frans Oosterholt, dompelt de lezer onder in het bruisende Valencia van de negentiende eeuw. Deze realistische roman volgt het leven van de weduwe Manuela Peña, een vrouw die gedreven wordt door sociale ambitie en de wens haar dochters in de hoogste kringen van de maatschappij te introduceren.
Blasco Ibáñez schetst een levendig beeld van een stad in opkomst, waar de beurs een centrale rol speelt in het wel en wee van de elite. Het verhaal van Manuela, die na de dood van haar eerste man trouwt met de opschepper en egoïst Rafael Pajares, toont de fragiliteit van een fortuin dat gebouwd is op leugens en onverantwoordelijke uitgaven. Na de dood van Rafael staat Manuela er alleen voor, met als enige doel haar dochters Conchita en Amparito een voordelig huwelijk te bezorgen.
“Don Juan sprak ook, en men had hem moeten horen.
‘Je moeder is gek,’ zei hij soms tegen Juanito voor de deur van De Drie Rozen. ‘Als het zo doorgaat, raken jullie allemaal aan de bedelstaf. Wat een leeghoofd…! Hoe kan zo iemand mijn zus zijn..? Voor haar komt uiterlijke schijn op de eerste plaats, en morgen zien we wel weer.
Wat ik zeg: ‘sjees en paella”… en gaten stoppen met gaten.”
De plot krijgt een onverwachte wending wanneer Brillante, het paard van de familie dat altijd de sjees trekt, plotseling sterft. Dit is een symbolisch moment dat de aspiraties van de familie op een harde manier test. Zonder het essentiële rijtuig zijn de dochters immers niet in staat zich te bewegen in de high society. Deze gebeurtenis dwingt Manuela om te kiezen tussen haar ambities en de harde realiteit van haar financiële situatie.
“Ondanks haar viriele gemoed was doña Manuela uit het lood geslagen. Maar wanneer zou God er genoeg van krijgen rampen op haar af te sturen? Eerst het bankroet van de beschermer die het prestige van het huis onderhield, en dat van haar zoon, op wiens fortuin ze rekende in noodgevallen, en meteen daarop de vreemde ziekte die de arme jongen bliksemsnel en voortijdig naar de andere wereld zond...”
Beleggen is ook in Valencia een collectieve obsessie, maar omdat er meer investeerders zijn dan investeringsobjecten, snelt er op elk ideetje een zwerm geldschieters af als vliegen op stroop. Blasco Ibáñez behandelt hier de destructieve kracht van hebzucht. De beurs, die in eerste instantie een bron van welvaart lijkt, wordt een gevaarlijke valstrik voor degenen die er te gulzig van profiteren. Het boek is daarmee niet alleen een portret van een familie, maar ook een maatschappijkritische spiegel van de tijd.
'Sjees en paella' is een meeslepende roman die de lezer confronteert met de ijdelheid van menselijke ambities en de grillen van het lot. De gedetailleerde beschrijvingen van Valencia en de psychologische diepgang van de personages maken dit boek tot een krachtig en gelaagd literair werk.
De roman 'Sjees en paella' van de Spaanse schrijver Vicente Blasco Ibáñez, vertaald door Frans Oosterholt, dompelt de lezer onder in het bruisende Valencia van de negentiende eeuw. Deze realistische roman volgt het leven van de weduwe Manuela Peña, een vrouw die gedreven wordt door sociale ambitie en de wens haar dochters in de hoogste kringen van de maatschappij te introduceren.
Blasco Ibáñez schetst een levendig beeld van een stad in opkomst, waar de beurs een centrale rol speelt in het wel en wee van de elite. Het verhaal van Manuela, die na de dood van haar eerste man trouwt met de opschepper en egoïst Rafael Pajares, toont de fragiliteit van een fortuin dat gebouwd is op leugens en onverantwoordelijke uitgaven. Na de dood van Rafael staat Manuela er alleen voor, met als enige doel haar dochters Conchita en Amparito een voordelig huwelijk te bezorgen.
“Don Juan sprak ook, en men had hem moeten horen.
‘Je moeder is gek,’ zei hij soms tegen Juanito voor de deur van De Drie Rozen. ‘Als het zo doorgaat, raken jullie allemaal aan de bedelstaf. Wat een leeghoofd…! Hoe kan zo iemand mijn zus zijn..? Voor haar komt uiterlijke schijn op de eerste plaats, en morgen zien we wel weer.
Wat ik zeg: ‘sjees en paella”… en gaten stoppen met gaten.”
De plot krijgt een onverwachte wending wanneer Brillante, het paard van de familie dat altijd de sjees trekt, plotseling sterft. Dit is een symbolisch moment dat de aspiraties van de familie op een harde manier test. Zonder het essentiële rijtuig zijn de dochters immers niet in staat zich te bewegen in de high society. Deze gebeurtenis dwingt Manuela om te kiezen tussen haar ambities en de harde realiteit van haar financiële situatie.
“Ondanks haar viriele gemoed was doña Manuela uit het lood geslagen. Maar wanneer zou God er genoeg van krijgen rampen op haar af te sturen? Eerst het bankroet van de beschermer die het prestige van het huis onderhield, en dat van haar zoon, op wiens fortuin ze rekende in noodgevallen, en meteen daarop de vreemde ziekte die de arme jongen bliksemsnel en voortijdig naar de andere wereld zond...”
Beleggen is ook in Valencia een collectieve obsessie, maar omdat er meer investeerders zijn dan investeringsobjecten, snelt er op elk ideetje een zwerm geldschieters af als vliegen op stroop. Blasco Ibáñez behandelt hier de destructieve kracht van hebzucht. De beurs, die in eerste instantie een bron van welvaart lijkt, wordt een gevaarlijke valstrik voor degenen die er te gulzig van profiteren. Het boek is daarmee niet alleen een portret van een familie, maar ook een maatschappijkritische spiegel van de tijd.
'Sjees en paella' is een meeslepende roman die de lezer confronteert met de ijdelheid van menselijke ambities en de grillen van het lot. De gedetailleerde beschrijvingen van Valencia en de psychologische diepgang van de personages maken dit boek tot een krachtig en gelaagd literair werk.
1
Reageer op deze recensie
