Lezersrecensie
Een waargebeurd, indringend verhaal. Over angst, onrecht, hoop en herinneren zodat we nooit vergeten
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
Zijn naam verdween en werd vervangen door een kampnummer: 13615.
'Vergeet Mij Niet' is een indrukwekkend eerbetoon aan Foppe Dupon, wiens oorlogsverhaal een diepe indruk achterlaat. Geartsje Pols heeft de moedige taak op zich genomen om de ervaringen van Foppe Dupon als kampgevangene vast te leggen. Dit heeft geresulteerd in een boek dat even pijnlijk als hoopvol is. De illustraties van Yasmin Boomsma, die de tekst op subtiele en krachtige wijze aanvullen, dragen hieraan bij.
Het verhaal begint in de ogenschijnlijk onbezorgde jeugd van Foppe, die abrupt wordt onderbroken door zijn arrestatie en deportatie. De tekst laat je als lezer de overgang van een gewoon leven naar de grimmige realiteit van Kamp Amersfoort voelen. De auteur beschrijft de dagelijkse strijd van Foppe om te overleven, van de honger en kou tot de psychologische terreur en vernedering.
Wat het boek zo bijzonder maakt, is de manier waarop het verteld wordt. Het is geen droge geschiedenisles, maar een persoonlijk verhaal dat recht uit het hart van Foppe lijkt te komen. Het boek is niet alleen een aanklacht tegen de wreedheden van de oorlog, maar ook een ode aan veerkracht en hoop. Door de ogen van Foppe zien we dat zelfs in de meest duistere omstandigheden, de menselijke geest in staat is te vechten voor een morgen.
De latere scènes, waarin Foppe als oudere man zijn verhaal deelt met kinderen, zijn ontroerend en maken de cirkel rond. Zijn woorden, "Vergeet mij niet," dienen als een krachtige herinnering aan de verschrikkingen van de oorlog en de noodzaak om de geschiedenis levend te houden.
'Vergeet Mij Niet' is een essentieel boek voor iedereen die meer wil leren over de impact van de oorlog. Het is toegankelijk geschreven en de combinatie van tekst en illustraties maakt het geschikt voor een breed publiek. Het boek herinnert ons eraan dat achter elk kampnummer een mens van vlees en bloed schuilgaat.
"DIT NOOIT WEER!"
13615
Zijn naam verdween en werd vervangen door een kampnummer: 13615.
'Vergeet Mij Niet' is een indrukwekkend eerbetoon aan Foppe Dupon, wiens oorlogsverhaal een diepe indruk achterlaat. Geartsje Pols heeft de moedige taak op zich genomen om de ervaringen van Foppe Dupon als kampgevangene vast te leggen. Dit heeft geresulteerd in een boek dat even pijnlijk als hoopvol is. De illustraties van Yasmin Boomsma, die de tekst op subtiele en krachtige wijze aanvullen, dragen hieraan bij.
Het verhaal begint in de ogenschijnlijk onbezorgde jeugd van Foppe, die abrupt wordt onderbroken door zijn arrestatie en deportatie. De tekst laat je als lezer de overgang van een gewoon leven naar de grimmige realiteit van Kamp Amersfoort voelen. De auteur beschrijft de dagelijkse strijd van Foppe om te overleven, van de honger en kou tot de psychologische terreur en vernedering.
Wat het boek zo bijzonder maakt, is de manier waarop het verteld wordt. Het is geen droge geschiedenisles, maar een persoonlijk verhaal dat recht uit het hart van Foppe lijkt te komen. Het boek is niet alleen een aanklacht tegen de wreedheden van de oorlog, maar ook een ode aan veerkracht en hoop. Door de ogen van Foppe zien we dat zelfs in de meest duistere omstandigheden, de menselijke geest in staat is te vechten voor een morgen.
De latere scènes, waarin Foppe als oudere man zijn verhaal deelt met kinderen, zijn ontroerend en maken de cirkel rond. Zijn woorden, "Vergeet mij niet," dienen als een krachtige herinnering aan de verschrikkingen van de oorlog en de noodzaak om de geschiedenis levend te houden.
'Vergeet Mij Niet' is een essentieel boek voor iedereen die meer wil leren over de impact van de oorlog. Het is toegankelijk geschreven en de combinatie van tekst en illustraties maakt het geschikt voor een breed publiek. Het boek herinnert ons eraan dat achter elk kampnummer een mens van vlees en bloed schuilgaat.
"DIT NOOIT WEER!"
13615
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mieke Schepens
Gesponsord
In 1938 vluchten de Freuds van Wenen naar Londen, waar Anna Freud weeshuizen opricht en op zoek gaat naar erkenning en hechte vriendschappen.
De jonge, verloren Ambre komt na een mislukte zelfmoordpoging in een hotel in de bergen terecht, waar ze zichzelf en het leven opnieuw leert te ontdekken.
