IJzingwekkend, duivels goed verteld, apocalyptisch sprookje

Al eerder las ik Naomi Novik’s Ontworteld gebaseerd op het sprookje Belle en het Beest. Een ding wist ik zeker, nu wilde ik ook Zilvergaren lezen. Het sprookje over Repelsteeltje. Ze heeft zichzelf nu helemaal als schrijfster overtroffen (gaat het verhaal deels ook over, hoe je de beste versie van jezelf kan worden)! Hoofdfiguur is Miryem. Zij weet zilver in goud te veranderen. Miryem leeft in een Joodse gemeenschap in een gefingeerd, Oost-Europees (vast Pools!) vroeg middeleeuws-achtige, boerse wereld. ‘Winter is coming’, een demon regeert de mensenwereld als bezeten tsaar en voedt zich met de pijn en menselijke zielen. Het evenwicht is verstoord, en hongersnood dreigt. Hoe gaat Miryem voor een eind goed, al goed zorgen?

“Ik heb een schuld uitstaan,” zei ik (=Miryem) “En ik moet een manier vinden om die te vereffenen.”

In dit modern, geheel eigenwijs gemaakte sprookje, vind je elementen terug van de Kabbalah. Voorzover ik daar verstand van heb (en dat is niet veel helaas), vond ik ook elementen terug uit het heidendom, zoals de mythe van Demeter en Persephone; de astrologische betekenis van balans in de natuur, die mag en kán niet verstoord worden, in midwinter wint de zon het van het duister, na midzomer andersom. Het is duidelijk dat Naomi Novik wel bijzonder veel weet waarover ze met veel fantasie vertelt. Zilvergaren is geen kinderachtig sprookje. Je moet behoorlijk het kind in jezelf aanspreken om open te staan voor de muziek van het prachtige verhaal. Het lijkt me geen goed idee om Zilvergaren te laten voorlezen. Binnen in eenzelfde langere hoofdstukken wisselen ik-vertellers elkaar regelmatig af. De verschillende stemmen, die vorm geven aan het verloop, geeft Naomi aan in witregels, maar werkt vast verwarrend in het luisterboek. Als dat kon zou ik dit boek 5.4 sterren geven. Ik vergat alles en iedereen om me heen!