Hoop in barre tijden

Van Bennie Russchen @berubooks kreeg ik de kans om Bitterzoet als Angel's Fruit te lezen om zo kennis te maken met zijn werk én om Sci-fi in de spotlight te zetten.

Het is 2090 en de aarde gaat langzaam ten onder: voedselschaarste, oververhitting, massamigratie en natuurrampen.

De Proxima-missie, ofwel Het Nieuwe Aarde-plan, is de wanhopige poging van de mensheid om voet aan de grond te krijgen op een andere planeet.

Ethan Walker (32) is een van de honderd uitverkorenen. Hij laat alles achter op aarde en is hoofdingenieur tijdens de missie.

"De mensen van wie we houden geven ons kracht. Ze houden ons in beweging, zelfs als de toekomst onvoorstelbaar ver weg voelt."

Het hele boek is geschreven in de vorm van dagboekfragmenten, nieuwsartikelen en - tijdens de cryogene fases - logboeken. Op deze manier de crewleden leren kennen en de missie volgen vond ik apart, maar het went snel en het leest vlot.

In het gedeelte voordat de missie van start gaat zit veel herhaling. Mede hierdoor voorspelde ik juist wat er tijdens de eerste cryogene fase ging gebeuren. Het gebeuren an sich geeft het verhaal zwaarte, emotie en diepgang, waar de rest van het verhaal op voortgeborduurd wordt.

"Misschien zijn helden wel gewoon mensen die doen wat nodig is, zelfs als het pijn doet."

Dit boek staat bol van idealisme: het geloof in een volmaakte wereld, waarin er geen oorlog en honger is, en waar onderwijs en gezondheidszorg gratis en voor iedereen toegankelijk is. Er is wanhoop en verlies maar ook veerkracht. Maar bovenal is dit een verhaal over hoop, en hoop is misschien wel het grootste geschenk in barre tijden.