Boeiend

Het mooie aan dit boek van Harry Mulisch is dat je met tijdsprongen meegaat met het hoofdpersonage, Anton. Telkens ontmoet hij een sleutelfiguur van de aanslag die hij als tiener in WO II mee heeft gemaakt. Per hoofdstuk graaft de schrijver dieper in het karakter van het personage. Hij wordt (ergens) ongewild meegezogen in de vraag wie schuld heeft aan de aanslag. Die vraag blijkt niet eenduidig te beantwoorden. Het is een beetje een filosofische vraag in de praktijk gezet en dat maakt het verhaal best boeiend.
Je vraagt je af hoe het verder gaat met Anton na het einde van het boek, nu dat hij de dader (de dochter van) heeft gesproken. Al zijn ontmoetingen met mensen die iets te maken hebben met de aanslag waren toevallig, zelfs de laatste met de dochter. En telkens krikg je het gevoel dat het hem eigenlijk niet zoveel uitmaakt. Het zijn anderen die het besluit "die het heeft gedaan, heeft het gedaan, en niemand anders" voor hem maken. Dus.... nu dat hij, zonder er effectief naar te zoeken, de uitkomst van het gebeuren tijdens zijn kindertijd heeft vernomen, doet dat uiteindelijk iets met hem?