Van grijze muis naar volwaardige mens

Een boek, meerdere boeken schrijven en laten publiceren naast een voltijdse baan. En als klap op de roos niet alleen bejubeld maar ook opgenomen worden in het canon van Vlaanderen (met Het Dwaallicht). Ik ken wel enkele full-time professionals die enige tekens van jaloezie zouden tonen ten opzicht van Elschots prestatie.
Anderszijds kan ik er, na het lezen van Kaas, inkomen dat dit boek geschreven is door iemand die zijn leven niet rond literatuur heeft opgebouwd. Een eenvoudig plot zonder onverwachte wendigen en klaar geschreven. Je ziet het onheil dat zich over het hoofdpersonage zal storten al van ver komen. "Geen woord teveel" schrijft Peter Vandermeersch in zijn nawoord. Je wordt meteen in het verhaal gezogen en nergens kon ik de auteur betrappen op een overbodige uitweiding. Over het algemeen komt de protagonist Frans Laarmans me best wel voor als een toffe kerel. Misschien is dat toch een onverwachte wending: dat een grijze muis van 50, die zich smijt in de zakenwereld, gaandeweg allerlei karaktertrekken ontplooit die hem zoveel meer mens maken dan een onbeduidende klerk.
Peter Vandermeersch schrijft dat hij het boek regelmatig cadeau doet. Ik heb mezelf voorgenomen om me deze leeservaring ook cadeau te doen en het de komende jaren nog eens, en wie weet, meermaals op te pakken. Om er nieuwe inzichten in te ontdekken. Want in het eenvoudige zitten onverwachte schatten.