Verknipte pageturner?

Het verhaal van Daisy Johnson vertelt over de zoektocht van Gretel naar haar moeder, die van een vrij-gevochten persoon tot een dementerende oudere vrouw is geslonken. Haar queeste brengt haar naar verschillende verledens: dat van zichzelf, maar voornamelijk van haar moeder en van een jongen die een tijdje bij hen op hun woonboot heeft gewoond.
Wat er allemaal in het verleden is gebeurd, verhaalt Johnson in een hele reeks korte hoofdstukken die elkaar afwisselen van vertelperspectief.
Die afwisseling, samen met de zoektocht naar een onduidelijke Bonak, een dementerende moeder en daarbovenop gender -en algemene identiteitsvragen, maakt van Onder het Water geen gemakkelijk boek. Dit is een roman waarbij je je regelmatig afvraagt over wie het gaat of wie aan het woord is. Ik had me geëngageerd om die uitdaging van de auteur aan te gaan, maar vlot lezen doet het niet.
Wat ik meer heb geapprecieerd is de setting van de woonboot (een mistige plaats omgeven door achter-gelaten spullen), die perfect past in een verhaal als dit. Ook de treffende zintuigelijke verwijzingen in sommige passages zijn heel mooi verwoord.