Gelukkig ben ik allergisch voor chocolade, anders zat ik nu propvol.

Mooi boek over familie, warmte, liefde en chocolade. Het maakt hongerig. Hongerig naar het verhaal en zeker ook naar lekker eten.
Beeldend wordt verteld hoe rauwe chocolade verandert in de lekkerste chocolade creaties. Je kan bijna proeven hoe de kleine kunstwerkjes langzaam op de tong smelten.
Door een vreselijk onpraktische allergie voor chocolade was dit een fijn alternatief.
Het verhaal is naar mijn mening wat magertjes, een slap liefdesverhaal dat erg snel gaat, een mysterie dat nog eventjes uitgezocht wordt (ik weet dat het onduidelijk is zo, maar ik ben bang te veel te verklappen.)
De jonge weduwe Celina reist met haar zoontje naar Italië. Ze maakt voor het eerst kennis met haar schoonfamilie.
In het prachtige zonnige Italië verwerken moeder en zoon het verlies. Langzaam pakt Celina haar leven weer op.

Waarom lezen? Ook al is het verhaal naar mijn mening erg mager, de beschrijvingen van het landschap en het creëren van goddelijke chocolade kunstwerkjes maakt hongerig naar het boek.
Misschien wil je ook graag weten hoe het allemaal echt zit met de overleden echtgenoot die niet blijkt te zijn wie hij vertelde te zijn.

Niet lezen als je een boek wilt hebben met diepgang.

Enne ... dit is slechts mijn mening he, misschien is het voor jou wel een juweeltje.