de rauwe waarheid

In zijn boek 'Optimisme zonder hoop' spaart Tommy Wieringa je niet. Stap voor stap neemt hij je steeds dieper mee in de dystopische werkelijkheid, die we onze kinderen o zo graag zouden besparen. Hij legt de waarheid bloot middels filosofische en politieke interpretaties en laat zien dat elke hoopvolle redenering faalt. Het neoliberale economische groeimodel heeft ons allemaal in zijn greep en daar is met de beste wil van de wereld geen ontkomen aan. Autocratieën schieten als paddestoelen uit de grond. Dan kun je nog zo hoopvol het zerfvuil op het pleintje opruimen... 2 dagen later is het weer precies hetzelfde. Of niet meer vliegen of geen vlees meer eten: het helpt allemaal geen zier. Er is geen hoop meer dat wij het tij van klimaatverandering en alle daarbij komende ellende kunnen keren middels onze goede intenties en gedrag.
Maar wat ons rest is om het toch te blijven doen: toch dat plastic oprapen, wél de fiets pakken, stemmen op een democratische politieke partij. Omdat dat past bij je eigen waarden. Als je de hoop op verandering loslaat, blijft alleen je eigen gedrag over, en dat maakt een optimisme in je vrij. Niet om de zaak te willen veranderen, maar om te doen wat bij jouw waarden past.
Ik luisterde dit boek tijdens mijn zwoegingen in de sportschool en er deed zich een soort omgekeerde vergelijking voor: ik heb geen zin om naar die sportschool te gaan, maar ik doe het gewoon. En daar ben ik tevreden en over.
Laat de emotie varen, laat de hoop op verandering varen, en doe gewoon de goede dingen. Blijf bij jezelf.