Martin, die voor een dubbeltje geboren wordt….

Martin Gilmour groeit op als het enige kind van een vrouw die niet bepaald warm is. Zij is zeer teleurgesteld in het leven. Haar man, Martins vader, ‘bewees zijn onbetrouwbaarheid doordat hij gedurfd had te sterven voor Martins geboorte.' En dat door uit te glijden in de sneeuw, met een pak kerstkaarten in de hand. De buurman vond hem badend in het bloed. Moeder Sylvia postte de volgende dag de kaarten alsnog, met de bloeddruppels er nog op. Zij had Martin het verhaal slechts een keer verteld, toen hij een jaar of negen was.

Auteur Elizabeth Day (1978) kiest ervoor het verhaal niet chronologisch te vertellen; het begint dan ook met een verhoor op het politiebureau. Martin, inmiddels volwassen, is de verhoorde. Waarom hij daar zit en wat er precies is gebeurd op het feest waar Martin met zijn vriendin Lucy was, weet Day heel lang voor de lezer verborgen te houden. Het feest staat in het teken van de veertigste verjaardag van Martins grote vriend Ben Fitzmaurice. Zij kennen elkaar al vanaf de kostschool. Het verbaast Lucy dan ook zeer dat zij en Martin in een hotel moeten overnachten, en niet terecht kunnen in het gigantische huis van zijn zeer welvarende vriend.

En dat is nog maar het begin van een wel zeer raadselachtige geschiedenis. Want hoe hecht is die vriendschap eigenlijk en wat is er in hun studententijd in Cambridge gebeurd? We krijgen daarop maar mondjesmaat antwoord. De schrijfster zorgt voor de nodige spanning door Martin en Lucy afwisselend aan het woord te laten. Zij hebben beide een eigen visie op de gebeurtenissen en het is de vraag wie het dichtst bij de werkelijkheid komt. De sociaal onhandige Martin (ingepalm door de puissant rijke familie van Ben) of zijn nuchtere maar wantrouwige vrouw Lucy. Door te kiezen voor een wisselend perspectief zijn beide vertellers niet bepaald betrouwbaar.

De rijke familie Fitzmaurice, voor wie alles en iedereen te koop is, kan niet op de sympathie van de lezer rekenen: ze zijn uitermate berekenend en gevoelloos. Maar ook Martin, afkomstig uit een heel ander milieu, heeft door zijn vreemde gedrag niet bepaald een beminnelijke uitstraling. Day zet haar lezers continue op het verkeerde been en goed en kwaad onderscheiden wordt bijna een sport. Ze heeft er een echte pageturner van gemaakt die tot de laatste pagina’s blijft boeien.

Een klein minpuntje is de vertaalde titel van het boek, dat oorspronkelijk The Party heette. 'Party' vertalen met 'feest' doet de bedoelingen van de schrijfster tekort. Voor in het boek is namelijk niet voor niets een woordenboeklemma opgenomen dat de diverse betekenissen van het woord 'party' verklaart, waaronder de politieke. Deze betekenis speelt namelijk wel degelijk een rol. Overigens is 'party' in de lemma wel vertaald als 'partij'.

Het boek is een bestseller in Engeland en dat is niet voor niets. Het boek wegleggen is een probleem, het lezen is een feest!