Oorlogsroman waarin boeken nieuwe hoop geven en vriendschap nieuwe kracht.

In dit boek volgen we Gertie Bingham, die eigenaresse is van een boekwinkel in een buitenwijk van Londen. Het verhaal begint in 1938, het begin van de oorlog. Sinds Gerties man, Harry, overleden is is de boekwinkel nooit meer hetzelfde geweest. Gertie overweegt met pensioen te gaan en op nieuw te beginnen aan de kust.
Tot Charles, een gezamenlijke vriend, Gertie vraagt om een Duits Joods meisje in huis te nemen. In het begin loopt het allemaal niet zo soepel tussen deze twee, maar na verloop van tijd ontstaat er een bijzondere band tussen Gertie en Hedy (het joodse meisje). Midden in een zware tijd vanwege de oorlog proberen ze er het beste van te maken, ze besluiten tijdens de luchtaanvallen een leesclub te beginnen, om d.m.v. boeken elkaar troost en nieuwe kracht te bieden. Hierdoor ontstaan er bijzondere vriendschappen.

Annie Lyons heeft een luchtige en makkelijke schrijfstijl en weet naar mijn idee goed neer te zetten hoe je vanuit rouw, de moed kan vinden om door te zetten en verder te gaan, in een alles verwoestende tijd.
Het verhaal beleef je door de ogen van Gertie, persoonlijk heb ik het niet gemist maar het was een mooie aanvulling in het verhaal geweest als je het verhaal ook door de ogen van Hedy zou beleven.
Een van de mooiste personages, naast Gertie, vond ik Charles. Van hem had ik nog wel veel meer willen weten. Wat mij betreft bleef zijn verhaal wat oppervlakkig.
Annie Lyons weet een prachtige en aangrijpende oorlogsroman neer te zetten, die mij van het begin tot het einde heeft weten vast te houden.

In de "ondergronds leesclub" lezen we over de tweede wereld oorlog in Londen. Het beschrijft rouw, verlies en angst, maar anderzijds ook de veerkracht, doorzettingsvermogen, vriendschap en liefde in een periode die onzeker en angstaanjagend moet zijn geweest.
Het is bijzonder hoe de boeken in het verhaal nieuwe hoop geeft en de vriendschap nieuwe kracht.