Kleine gelukjes

Een stap, een erg grote stap neemt Ada. Op kot in Gent, alleen, starten van nul met alles. En daar heeft ze best schrik voor. Ze legt niet zo snel contact en haar beste vriendin is er eentje van het middelbaar de eerste 4 jaar, daarna verhuisde ze en bleef ze alleen achter. Ze hoorde nergens bij. Ook thuis heeft ze soms dat gevoel, vooral bij haar vader.
Gaat deze stap naar zelfstandigheid en ontwikkeling, Ada lukken?
Gelukjes klein of groot, ze zien, tot je nemen en delen dat maakt een “gelukje”
Deze stappen en belevingen zie je Ada maken in een voor haar nieuwe omgeving en situaties.
Mooi is dat groeps en persoonlijke druk in deze levensfase soms met elkaar in gevecht gaan. Hoe vallen en opstaan hand in hand gaan en het ontdekken van vriendschappen of meer het leven kunnen kleuren.
Anderen Adelin kiest bewust voor een luchtige aanpak, waar toch op bepaalde zaken de nodige nadrukken worden gelegd. Maar juist zo dat het geleidelijk gaat, het zo gezet is in het perspectief van jong volwassenen en het tevens herkenbaar wordt.
Persoonlijk had ik geopteerd voor een heel academie jaar, nu kreeg ik wat het gevoel dat het nog niet klaar is/was. Maar misschien krijgt kleine gelukjes een vervolg, waar we weer met zoveel zin zouden mogen mee kijken over de schouder van Ada.

4 sterren

@missp_her_books_read