Een mijnwerkers-sprookje

De lezer gaat in een rap tempo door het boek heen. Het leest lekker weg en is zeer vermakelijk. De personages zijn toegankelijk en eenvoudig beschreven.... ze zijn heerlijk zwart/ wit ....goed of kwaad... amicaal of onsympathiek. De schrijnende situatie in de mijnen en wat het voor de mensen die hier leven en werken betekent, wordt voldoende beschreven. Tevens wordt duidelijk dat de mijnwerkers totaal afhankelijk waren van de eigenaren van de mijnen. De hoofdpersonen Josie en Tommy worden vanaf hun kindertijd tot jong volwassenen begeleid. Hun thuissituaties verschillen, maar er zijn ook overeenkomsten die hun helpen aan een hechte vriendschap te bouwen die gekenmerkt is door trouw en loyaliteit. Maar is er een gezamenlijke toekomst voor hen?.... Tenslotte is het niet gebruikelijk dat bewoners uit de verschillende mijnwerkersplaatsjes Arden en Grindley een relatie met elkaar aangaan. Naast deze vriendschap spelen hun vrienden en de residenties van de mijneigenaren van 'Silvermoor' (Grindley) en 'Heston Manor' (Ardley) een belangrijke rol. Welke geheimen houden zich schuil achter de muren van het verlaten Heston Manor? Zal de gerechtigheid winnen?
De eerste twee delen zijn echte 'page-turners', want de lezer wordt meegetrokken en de spanning wordt aardig opgebouwd.
Het derde deel waar alle geheimen ontrafeld worden en waar de goede en slechte personages met elkaar de finale confrontatie aangaan, is in mijn ogen minder gelukt. Het gaat te snel, te soepel , te makkelijk, te zoet, te rooskleurig ...voor alles is er een passend antwoord en het is dan ook ongeloofwaardig.
Het boek zou naast historische fictie ook als YA- boek door kunnen gaan. Misschien had te titel beter 'Het Geheim van Heston Manor' kunnen zijn... maar ach... het maakt allemaal niet zoveel uit, want het is een heerlijk mijnwerkers-sprookje en ik heb er van genoten.