Sprookachtige feelgood met heftige thema’s

Marion Weerink laat in haar nawoord weten dat ze gebruik heeft gemaakt van sensitive readers en mensen die zelf met bepaalde problemen te maken hebben gehad, die in Podiumbeest terug komen. Dit is duidelijk te merken doordat bijvoorbeeld de pestscenes beduidend accuraat geschreven zijn. Helaas inderdaad, dit soort situaties komen inderdaad echt voor. Daarnaast is er duidelijk niet zomaar gekozen voor het verhaal van Belle en het beest en zit er daadwerkelijk een diepere gelinkte thematiek achter. Dit laat zien dat de auteur duidelijk nadenkt over wat ze schrijft en de lezer ook met elk boek daadwerkelijk een heel nieuw verhaal wil bieden. Ondanks de heftige thematiek die in Podiumbeest besproken wordt, blijft het boek wel echt feelgood en kun je als lezer met een gerust hart in je achterhoofd houden dat je daadwerkelijk met een goed gevoel achterblijft. Wat ik wel vond is dat het verhaal soms iets te goed in elkaar paste, dat de ene vriendin daar bij kon helpen en de ander een talent bleek te hebben voor een aspect wat in de toneelwereld net gemist wordt. Ook hoeft in een verhaal niet alles uitgelegd te worden en is niet overal een verklaring voor te vinden. Wel vind ik dat Marion Weerink erin geslaagd is om van een heftig onderwerp een toch luchtig en origineel verhaal neer te zetten. Ik ben wel benieuwd naar ander werk van deze auteur!