Wie spreekt de waarheid

De Bigamist is een boek dat je zo onbevangen mogelijk moet benaderen. De achterflap lijkt toch iets te veel van het verhaal prijs te geven, waardoor je het verhaal al met verwachtingen start. Ook heeft het boek een heel toegankelijk karakter, door bijvoorbeeld gemakkelijk taalgebruik en het schetsen van heel herkenbare situaties. Denk aan verliefd worden, rouwen, levensveranderende situaties en het vertrouwen en wantrouwen van mensen. Doordat Rona Halsall gelijk begint met het schetsen van een pakkende situatie waardoor de lezer gelijk in het verhaal getrokken wordt.

De Bigamist is door Rona Halsall onderverdeeld in meerdere delen, waarbij verschillende personages aan het woord komen. Dit zorgt ervoor dat er veel plotwendingen ontstaan en je je als lezer afvraagt wie nu te vertrouwen. In hoeverre je goed van vertrouwen bent of juist een ietwat paranoïde zal beïnvloeden hoe je het boek gaat beleven. Door de verschillende plotwendingen wordt niet alles wat er gebeurt even goed uitgelegd. Aan de ene kant kan dit storend zijn, maar aan de andere kant levert dit op het eind juist een verrassing op. De laatste paar regels van het boek lijken te suggereren dat er wellicht nog een vervolg komt, anders zijn de laatste regels een wat bijzondere keus.